رابطه خوش‌بيني و اميد با افسردگي و اضطراب بيماران زن مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: اضطراب و افسردگي به عنوان يك پريشاني رواني رايج در بين بيماران مبتلا به سرطان پستان شناسايي شده است كه ممكن است كيفيت زندگي آنها را مختل كند. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش احتمالي خوش‌بيني و اميد بر اضطراب و افسردگي بيماران مبتلا به سرطان پستان بود. روش كار: در اين پژوهش از نوع توصيفي همبستگي تعداد 97 بيمار زن مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌كننده به بيمارستان سيدالشهداي اصفهان با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار گرد آوري داده‌ها شامل آزمون جهت‌گيري زندگي (LOT)، پرسشنامه اميد اسنايدر و مقياس اضطراب افسردگي بيمارستاني (HADS) بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS22 و با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و آزمون t استيودنت براي گروههاي مستقل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين افسردگي 4.74 ± 8.31، اضطراب 4.79 ± 10.21، اميد 4.50 ± 20.15، خوش‌بيني 4.30 ± 20.31 و نمره كل اضطراب و افسردگي 9.02 ± 18.53 بود كه نشان‌دهنده ميزان بالاي اضطراب و افسردگي و پايين بودن نسبي اميد و خوش‌بيني است. ضريب همبستگي پيرسون ارتباط معكوس و معناداري بين اميد با افسردگي (r = -57, P 0.01) و اضطراب (r = -62, P 0.01) نشان داد. همچنين ارتباط معكوس و معناداري بين خوش‌بيني با افسردگي (r = -34, P 0.01) و اضطراب (r = -44, P 0.01), مشاهده شد، بدين معنا كه هر چه بيماران از اميد و خوش‌بيني بالاتري برخوردار بودند اضطراب و افسردگي پايين‌تري داشتند. نتيجه گيري: بيماران مبتلا به سرطان پستان اضطراب و افسردگي بالايي را تجربه مي‌كنند و اميد و خوش‌بيني مي‌تواند به كاهش اضطراب و افسردگي آنان كمك كند. بنابراين پيشنهاد مي‌شود در كنار درمانهاي پزشكي متداول توجه به عوامل روانشناختي مثبت اميد و خوش‌بيني به عنوان عوامل مقاوم كننده در برابر ابتلا به اضطراب و افسردگي بيماران سرطان مورد توجه قرار گيرد.