بررسي ارتباط شاخص توده بدني با لپتين و ساير پارامترهاي هورموني در زنان با ناباروري غير قابل توجيه در مقايسه با زنان بارور

زمينه و هدف: چاقي يكي از معضلات بهداشتي ميباشد كه پيامدهاي متعددي را به دنبال دارد. از جمله عوارض چاقي در زنان، ناباروري ميباشد؛ لذا اين تحقيق در راستاي ارزيابي ارتباط شاخص توده بدني (BMI) با پارامترهاي هورموني در زنان با ناباروري غير قابل توجيه و افراد نرمال انجام شد. مواد و روشها: مطالعه مورد شاهدي است كه در سال 1393-1392 بر روي 40 زن نابارور با علت ناشناخته و 30 زن بارور با معيارهاي ورودي (10 FSH و 30 BMI و AMH≥1 و AFC نرمال و سن زير 35 سال) در درمانگاه نازايي وليعصر بيمارستان امام خميني، پس از اخذ رضايت اخلاقي انجام شد. در روز سوم قاعدگي، پروفايل هورموني شامل (LH, FSH, TSH, PRL, AMH) اندازه گيري شد، سپس 5 سي سي خون مجزا گرفته شد و لپتين سرمي توسط كيت لپتين به روش الايزا اندازه گيري شد و ارتباط BMI با عوامل هورموني ارزيابي گرديد. نتايج: دركليه نمونه ها، ميانگين سن، پروفايل هورموني و BMI از نظر آماري در دو گروه، اختلاف معني داري نداشت. همبستگي مستقيم معني داري بين BMI و لپتين در گروه زنان بارور مشاهده شد (P=0.003). همچنين بين FSH و BMI در همين گروه، همبستگي مستقيم معني دار حاصل شد (P=0.012). نتيجه گيري: با توجه به وجود ارتباط لپتين با BMI و با توجه به تاثير لپتين بر تخمك گذاري، به بيماران نابارور توصيه ميشود كه BMI در محدوده نرمال داشته باشند، بدين منظور از ورزش و يا فعاليت بدني به طور مستمر در برنامه زندگي بهره مند شوند.