نقش تعاملي رويدادهاي استرس‌زاي زندگي، حساسيت به تقويت و صفات شخصيت در پيش‌بيني شدت علائم بيماري مولتيپل اسكلروزيس

زمينه و هدف: مولتيپل اسكلروزيس يك وضعيت عصبي مزمن است كه مشخصه ي اصلي آن تخريب غلاف ميلين در سيستم اعصاب مركزي است. مطالعه حاضر باهدف بررسي نقش تعاملي رويدادهاي استرس زاي زندگي، حساسيت به تقويت و صفات شخصيت در پيش بيني شدت علائم بيماري مولتيپل اسكلروزيس (MS) انجام گرفت. مواد و روش ها: طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگي و جامعه آماري متشكل از كليه بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس شهرستان شيراز در نيمه اول سال 94 بود كه 162 بيمار به شيوه نمونه گيري هدفمند در اين پژوهش شركت داشته اند. پرسشنامه هاي پنج عاملي شخصيت، پنج عاملي جكسون، مقياس رويدادهاي استرس زاي زندگي و مقياس حالت ناتواني گسترده (EDSS) به عنوان ابزار مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تحليل داده ها از روش آماري توصيفي و استنباطي استفاده شد. داده ها در تحليل هاي آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون سلسله مراتبي موردبررسي قرار گرفت. نتايج: يافته ها نشان داد رويدادهاي استرس زاي زندگي (β = 0.41, p 0.001)، سيستم بازداري رفتاري (β = 0.26, p 0.05) و شاخص روان رنجورخويي (β = 0.92, p 0.05) به طور معناداري توانست واريانس نمره هاي شدت علائم بيماري مولتيپل اسكلروزيس را پيش بيني كند. نتيجه گيري: رويدادهاي استرس زاي زندگي، سيستم بازداري رفتاري و روان رنجوري خويي با شدت علائم بيماري مولتيپل اسكلروزيس رابطه معناداري نشان داد؛ بنابراين به نظر مي رسد تعامل صفات شخصيت و شرايط محيطي ازجمله نشانگرهاي تأثيرگذار در شدت علائم بيماري مولتيپل اسكلروزيس باشد و اين امر تلويحاً اشاره دارد به اينكه ويژگي هاي شخصيتي افراد در روند اين بيماري نقش بسزايي ايفا مي كنند.