بررسي روايي و پايايي مقياس هراس اجتماعي در ميان دانشجويان دانشگاه پيام نور لرستان

زمينه و هدف: هراس اجتماعي يكي از شايع ترين اختلال هاي روان پزشكي بوده كه با طيف گسترده اي از تأثيرات منفي بر ابعاد مختلف زندگي مبتلايان ارتباط دارد. ساخت يك ابزار ساده جهت ارزيابي هراس اجتماعي ضروري است. هدف پژوهش حاضر بررسي روايي و پايايي مقياس هراس اجتماعي در ميان دانشجويان دانشگاه پيام نور لرستان بود. مواد و روش ها: در يك مطالعه همبستگي، تعداد 410 نفر از دانشجويان دانشگاه پيام نور لرستان به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي در نيمه اول سال تحصيلي 94-1393 انتخاب شدند. پايايي ابزار با استفاده از روش آلفاي كرونباخ آزمون دوطرفه، ضريب اسپيرمن براون و ضريب بازآزمايي بررسي شد و به منظور بررسي روايي اين مقياس، ارتباط ماده هاي مقياس هراس اجتماعي با چهار مقياس ديگر شامل، زير مقياس اضطراب از »چك ليست 90 ماده اي «، پرسشنامه خطاي شناختي، مقياس درجه بندي حرمت خود و مقياس تصوير بدني با روش همبستگي پيرسون محاسبه شد. نتايج: روايي همگراي مقياس هراس اجتماعي با اضطراب از »چك ليست 90 ماده اي « و با پرسشنامه خطاي شناختي به ترتيب 0.83=r=0.47،r و روايي افتراقي مقياس هراس اجتماعي با مقياس درجه بندي حرمت خود و با مقياس تصوير بدني به ترتيب 0.70=r و 0.44=r به دست آمد (α 0.001). پايايي با روش آلفاي كرونباخ، دونيمه آزمون، ضريب اسپيرمن براون و ضريب بازآزمايي به ترتيب 0.98، 0.94، 0.96 و 0.84 به دست آمد (α 0.0001). نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه مقياس هراس اجتماعي مي تواند يك پرسشنامه مناسب براي استفاده پژوهشگران و متخصصان سلامت در حوزه ي بهداشت روان باشد.