مطالعه‌اي در باب پيوندهاي عجايب‌نامه و اسطوره: قواعد شبه‌اسطوره‌اي در جهان عجايب‌نامه

عجايب‌نامه‌نويسي سنتي نوشتاري است كه از قرن پنجم تا قرن دوازدهم هجري آثاري از آن به‌جا مانده است. انگاره بنيادين پژوهش حاضر اين است كه محتواي عجايب‌نامه‌‌اي با تفكر اسطوره‌اي پيوند دارد. براي رديابي اين مدعا، با كندوكاو به‌شيوه توصيفي ـ تحليلي در آثار به‌جامانده از اين سنت، ارتباط انديشه عجايب‌نويس با تفكر اسطوره‌اي نشان داده شده است. خيال‌ورزي جمعي در عجايب‌نامه به توليد گزاره‌هايي انجاميده است كه با وجود ادعاي مؤلفان درباره ارائه روش‌ها و موضوعات عيني و حقيقي، با بن‌مايه‌هاي شبه‌اساطيري پيوند مي‌يابد. اين بن‌مايه‌ها، ذيل مباحث تعليل‌هاي شبه‌اسطوره‌اي، تبديل و وحدت اسطوره‌اي، تكرار اسطوره‌اي و تقابل اسطوره‌اي بازنمايي شده است.