الگوي تحليل مسير ميان متغيرهاي روانشناختي و واكنش به تغييردر كاركنان مجتمع پتروشيمي بندر امام

از آن جا كه نيروي انساني يكي از مهم ترين عوامل اثربخشي و كارآيي تغييرات است، شناخت عوامل موثر بر عملكرد و واكنش كاركنان از جمله آمادگي آنان براي تغيير و تعهدشان به تغييرات حايز اهميت است. از اين رو هدف پژوهش حاضر، تعيين متغيرهاي روان شناختي و فردي اثرگذار بر واكنش كاركنان پتروشيمي بندر امام به تغيير سازماني بوده است. نمونه پژوهش شامل 383 نفر از كاركنان اين شركت بود كه به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. سپس به ابزارهاي پژوهش پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از تحليل عاملي و تحليل مسير در نرم افزار Amuse استفاده شد. نتايج نشان داد كه جايگاه مهار(0.19=beta)، شخصيت پنج عاملي(0.32=beta) و عامليت(0.62=beta)، اثربخشي تغيير را پيش بيني مي كنند و عامليت(0.24=beta)و اثربخشي تغيير(0.80=beta) نيز واكنش به تغيير را پيش بيني مي كنند. همچنين واكنش به تغيير، حمايت از تغيير(0.89=beta)، رفتارهاي شهروندي سازماني تغيير مدار(0.44=beta) و مقاومت در برابر تغيير (0.30 =beta)را پيش بيني مي نمايد. با توجه به يافته ها، سازمان ها بايد تغيير را اثربخش معرفي نموده و از اين طريق واكنش مثبت به تغيير را افزايش دهند تا حمايت و رفتارهاي شهروندي تغيير مدار بيشتر و مقاومت كمتر در زمينه تغيير حاصل شود.