بررسي رابطه وابستگي اعتياد گونه به تلفن همراه با انگيزه پيشرفت و عملكرد تحصيلي دانشجويان شهر خاش منطقه بلوچستان

مقدمه: استفاده مفرط از تلفن همراه مي تواند منجر به وابستگي شود و پيامد منفي بر دانشجويان و انگيزش پيشرفت آنان داشته باشد. هدف: اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط بين اعتياد به تلفن همراه و انگيزه پيشرفت در دانشجويان انجام شده است. روش: مطالعه توصيفي حاضر با شركت 300 نفر از دانشجويان مراكز آموزش عالي شهرستان خاش انجام شد. روش نمونه گيري طبقه اي متناسب بود. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه تعديل شده اعتياد به تلفن همراه سواري و پرسشنامه استاندارد انگيزه پيشرفت هرمنس بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS(v21)، ضريب همبستگي پيرسون، آزمون T مستقل، آناليز واريانس يك طرفه و رگرسيون تحليل شد. يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) نمره اعتياد به تلفن همراه (12.27) 48.28 و ميانگين (انحراف معيار) نمره انگيزه پيشرفت دانشجويان (8.45) 79.9 بود. بر اساس آزمون همبستگي پيرسون بين اعتياد به تلفن همراه و انگيزه پيشرفت دانشجويان موردبررسي ارتباط منفي و معني دار مشاهده شد (P 0.001, r= 0.33). نتيجه گيري: با توجه به نتايج لازم است مسئولين آموزشي جهت افزايش آگاهي دانشجويان از پيامدهاي منفي تلفن همراه برنامه هاي كارآمد تدوين و اجرا نمايند.