اثربخشي هنردرماني مبتني بر رويكرد شناختي- رفتاري بر خودپنداره و تن‌انگاره در دختران نوجوان مبتلا به اختلال بدشكلي بدن شهر اهواز

مقدمه: اختلال بدشكلي بدن يكي از اختلالات شايع دوران نوجواني است كه با اشتغال ذهني به وجود نقص جسماني در بدن مشخص مي شود. هدف: هدف كلي اين پژوهش تعيين اثربخشي هنردرماني مبتني بر رويكرد شناختيرفتاري بر خودپنداره و تن انگاره در دختران نوجوان مبتلا به اختلال بدشكلي بدن شهر اهواز بود. روش: نمونه پژوهش شامل ۳۰ نفر (۱۵ نفر گروه آزمايش و ۱۵ نفر گروه كنترل) از دانش آموزان بود كه به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. روش پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود و جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه خودپنداره، روابط چند بعدي خود بدن استفاده شد. يافته ها: براي تحليل داده ها از روش تحليل كواريانس چند متغيري و نرم افزار ۱۶ SPSS استفاده شد. نتايج حاصل از تحليل داده ها نشان داد، هنردرماني مبتني بر رويكرد شناختي رفتاري در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل باعث تغيير معني دار در نمرات خودپنداره و تن انگاره شده است و اين تأثير در مرحله پيگيري نيز تداوم داشته است. نتيجه گيري: بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه هنردرماني مبتني بر اصول درمانِ شناختي رفتاري مي تواند در درمان افراد مبتلا به اختلال بدشكلي بدن مورد استفاده قرار بگيرد.