تأثير كودهاي زيستي و ساليسيليك اسيد بر برخي صفات فيزيولوژيكي نشاء خربزه (Cucumis melo L.) در شرايط تنش شوري

شوري يكي از مهمترين تنش هاي محيطي است كه بطور نامطلوبي باعث كاهش عملكرد و رشد گياهان مي گردد. در اين راستا آزمايشي بصورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در گلخانه مجتمع آموزش عالي كشاورزي و دامپروري تربت جام بر روي خربزه رقم خاتوني اجرا گرديد. تيمارساليسيليك اسيد در دو سطح صفر (SA0) و يك ميلي مولار (SA1)، كودهاي زيستي شامل ازتوباكتر (B1)، آزوسپريليوم (B2)، مخلوط ازتوباكتر و آزوسپريليوم (B3) و بدون تلقيح (B0) و تيمار شوري در پنج مقدار صفر (S0)، 50 (S1)، 100 (S2)، 150 (S3) و 200 (S4) ميلي‌مولار (mM) كلريد سديم تهيه شدند. نتايج نشان داد كه شوري بطور معني داري باعث افزايش ميزان توليد پرولين، قندهاي محلول و كاهش ميزان رنگدانه هاي فتوسنتزي و محتواي رطوبت نسبي برگ گياه خربزه گرديد. بيشترين ميزان توليد قندهاي محلول در تركيب شوري 200 ميلي‌مولار با كاربرد توام باكتري ها (S4 B3) به دست آمد، همچنين بالاترين ميزان پرولين در تركيب شوري 200 ميلي‌مولار با كاربرد ساليسيليك اسيد يك ميلي‌مولار و تركيب ازتوباكتر و آزوسپريليوم (S4 SA1 B3) به دست آمد. استفاده از كودهاي زيستي بخصوص مخلوط باكتري ها در تركيب با يك ميلي‌مولار ساليسيليك اسيد (SA1 B3) بطور معني داري باعث بهبود صفات مورد مطالعه گرديد. با توجه به نتايج به دست آمده مي توان تلقيح بذور خربزه و محلولپاشي با ساليسيليك اسيد را جهت افزايش مقاومت و بهبود رشد و عملكرد خربزه در مناطق شور توصيه نمود.