مقايسه تيپ D و فرسودگي حياتي در بيماران انفاركتوس ميوكارد حاد و نارسايي قلبي با افراد بهنجار

زمينه و هدف: با توجه به نقش عوامل خطرساز رواني – اجتماعي، رفتاري و كيفيت زندگي ناسالم در سبب‍شناسي و فيزيوپاتولوژي اختلالات قلبي عروقي؛ هدف پژوهش حاضر مقايسه فرسودگي حياتي و تيپ شخصيتيD در افراد مبتلاء به بيماري قلبي انفاركتوس ميوكارد حاد و نارسايي قلبي با افراد بهنجار است.  روش ‍كار: مطالعه ‍ي حاضر از نوع علي مقايسه ‍اي است كه در آن، 100 بيمار مبتلاء به بيماري قلبي عروقي (50 بيمار انفاركتوس ميوكارد حاد و 50 بيمار نارسايي قلبي) و 50 نفر از افراد سالم از طريق همتاسازي با گروه بيمار به روش نمونه‍ گيري در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه هاي فرسودگي حياتي ماستريخت و تيپ شخصيتي D دنولت ابزارهاي جمع ‍آوري اطلاعات بوده و داده ها با روش تحليل واريانس چند متغيره مورد تجزيه و تحليل شدند.  يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد بين بيماران قلبي و افراد عادي از نظر تيپ شخصيتي D و مولفه هاي آن (بازداري اجتماعي و عاطفه منفي) و فرسودگي حياتي تفاوت معناداري وجود دارد. اما هيچ‍گونه تفاوتي ميان بيماران انفاركتوس ميوكارد حاد و نارسايي قلبي مشاهده نشد. نتيجه گيري :با توجه به اينكه فرسودگي حياتي و تيپ شخصيتي D از ريسك فاكتورهاي مهم و تأثيرگذار در زندگي بيماران قلبي است، نتايج اين پژوهش به نقش آموزش و مداخلات درماني براي ارتقاء كيفيت زندگي بيماران قلبي عروقي اشاره دارد.