تأثير حاد تمرينات مقاومتي وامانده‌ساز و مصرف مقادير مختلف كافئين بر پاسخ اينترلوكين-6

زمينه و هدف: با توجه به نتايج محدود و متناقض مربوط به اثرات حاد تركيبات متيل‌گزانتيني بر پاسخ‌هاي التهابي ناشي از فعاليت‌بدني، مطالعه‌ي حاضر به‌منظور تعيين تأثير مصرف حاد مقادير مختلف كافئين بر پاسخ اينترلوكين6 سرمي مردان واليباليست متعاقب انجام يك جلسه فعاليت مقاومتي وامانده‌ساز انجام شد. روش‌كار: 30 مرد واليباليست (ميانگين سن 45/1±47/21 سال، درصد چربي 11/3±47/10 درصد و شاخص توده‌ي بدني 26/1±15/23 كيلوگرم بر مجذور متر) در قالب يك طرح نيمه‌تجربي و دوسويه كور به‌طور تصادفي در سه گروه مكمل (با 6 و 9 ميلي‌گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن كافئين) و شبه‌دارو (6 ميلي‌گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن دكستروز) جايگزين شدند. آزمودني‌ها 45 دقيقه پس از مكمل‌دهي در يك قرارداد فعاليت مقاومتي با وزنه (شامل 7 حركت در 3 نوبت با 80 درصد يك تكرار بيشينه تاحد واماندگي) شركت نمودند. تغييرات شاخص‌ التهابي (اينترلوكين6 سرمي) طي سه مرحله (حالت پايه، 45 دقيقه بعد از مصرف مكمل (قبل از فعاليت)‌ و بلافاصله پس از قرارداد تمريني) اندازه‌گيري شد. داده‌هاي نرمال با آزمون‌هاي تحليل واريانس مكرر و تعقيبي بونفروني در سطح معني‌داري 05/0 بررسي شد. يافته‌ها: نتايج حاكي است كه مصرف حاد مقادير 6 و 9 ميلي‌گرم كافئين در حالت پايه منجر به افزايش معني‌دار تغييرات اينترلوكين6 سرم مي‌شوند (0/05 lep). به‌علاوه، مصرف هر دو مقادير 6 و 9 ميلي‌گرم كافئين در تعامل با فعاليت مقاومتي باعث تشديد پاسخ افزايشي شاخص التهابي در مقايسه با گروه دارونما شد (0/05 lep). نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر، مي‌توان نتيجه گرفت كه مصرف حاد مقادير مختلف كافئين در حالت پايه باعث التهاب سطح پايين (افزايش اينترلوكين6 سرمي) شده و همچنين  توانايي لازم جهت تعديل پاسخ شاخص التهابي مردان واليباليست ناشي از انجام يك جلسه فعاليت مقاومتي وامانده‌ساز را ندارد.