ماتريكس سلول زدايي شده ريه و نقش آن به عنوان داربستي در تمايز سلول هاي بلاستمايي در آزمايشگاهي شرايط

هدف: امروزه افزايش بيماران داراي نقص عضو و ارگان و همچنين وجود چالش هاي درماني در محدوده پيوند اعضاء و انتقال عضو باعث تسريع درروند ايجاد علومي همچون پزشكي ترميمي و مهندسي بافت شده است. موفقيت و پيشرفت در اين عرصه مستلزم انتخاب يك داربست مناسب؛ به عنوان ميانجي سيگنال هاي بيوشيميايي و بيوفيزيكي است. ماتريكس خارج سلولي (ECM) به عنوان يك داربست مي تواند براي مورفوژنز بافتي، تكثير سلولي، مهاجرت، تمايز بافتي و حفظ اين تمايز عمل كند. در اين تحقيق از بافت ريه سلول زدايي شده خرگوش براي تهيه ماتريكس سه بعدي(داربست) استفاده شد. روش كار: در اين مطالعه تجربي به منظور تهيه داربست ابتدا از بافت ريه خرگوش نمونه برداري و نمونه هاي تهيه شده بر اساس روش هاي فيزيكي(Snap freezing) و شيميايي(دترجنت SDS) سلول زدايي گرديد. سپس جهت بررسي اعمال متقابل بين داربست و بافت بلاستمايي، داربست ها درون حلقه هاي بلاستمايي قرار داده شدند؛ و به مدت 30 روز به محيط كشت منتقل شدند. نمونه برداري از بافت بلاستما و داربست همراه آن هر 5 روز يك بار انجام گرفت. نتايج: مطالعات بافتي و تصاوير ميكروسكوپي، حذف سلول ها از داربست هاي آماده شده و ايجاد تخلخل در داربست بافت ريه را تائيد نمود. به علاوه، نتايج مطالعات در مورد بلاستما و داربست همراه آن در روزهاي مختلف پس از كشت رفتارهاي مهاجرت، نفوذ، تقسيم و تمايز را نشان داد. نتيجه گيري: نتايج نشان دادند كه امكان تهيه يك داربست طبيعي سه بعدي از ريه به وسيله تيمار با SDS وجود دارد. داربست تهيه شده مي تواند داراي اثر القايي بر رفتارهاي سلولي از قبيل مهاجرت، نفوذ، تقسيم و احتمالاً تمايز باشد هرچند مطالعات بيشتري براي اثبات هويت سلول ها و ساير ويژگي هاي اين داربست ضروري است. همچنين به نظر مي رسد داربست حاصل از سلول زدايي بافت ريه مي تواند به عنوان مدلي در تحقيقات مقدماتي مهندسي بافت ريه كاربرد داشته باشد.