ارزيابي ريسك محيط زيستي سد پاوه‌رود زنجان در مرحله ساختماني با استفاده از تلفيق روش هاي TOPSIS و RAM-D

زمينه و هدف: هدف از انجام اين تحقيق، شناسايي و ارزيابي ريسك محيط زيستي سد پاوه رود زنجان در مرحله ي ساختماني است. روش كار: پس از جمع آوري و بررسي اطلاعات مربوط به شرايط محيط زيست منطقه مورد مطالعه و شرايط فني ساخت سد، فهرستي از عوامل احتمالي مولد ريسك هاي محيط زيستي به صورت پرسشنامه تهيه و براي بررسي صحت آن ها، در اختيار يك گروه متخصص شامل نخبگان و اساتيد در رشته هاي مرتبط با محيط زيست و عمران سد قرار گرفت. تعداد پرسشنامه ها بر اساس فرمول كوكران تعيين شد. بدين صورت كه ابتدا، به منظور تحليل پرسشنامه هاي به دست آمده و ريسك هاي موجود در منطقه در قالب طيف ليكرت، از گروه كارشناسي در تحقيق خواسته شد تا امتيازدهي كنند. پس از تجزيه و تحليل امتيازات داده شده با استفاده از يافته هاي حاصل از روش PHA (Preliminary Hazard Analysis)، از روش TOPSIS (Technique for Order Preference by Similarity to Ideal Solution) به منظور اولويت بندي ريسك هاي شناسايي شده ي سد پاوه رود استفاده شد. يافته ها: پس از بررسي 36 عامل مولد ريسك، عامل فرسايش در اولويت اول ريسك هاي محيط زيستي قرار گرفت. نتيجه گيري: با نتايج حاصل از اولويت بندي عوامل ريسك، با استفاده از روش RAMD (Risk Assessment Methodology Dams)، ارزيابي ريسك صورت گرفته كه تأثير بر منطقه حفاظت شده سرخ آباد با امتياز 9، فرسايش با امتياز 6 و كار در ارتفاع با امتياز 3، مهم ترين ريسك هاي سد پاوه رود شناخته شدند. به منظور تقليل اثرات ريسك، ارائه برنامه مديريت محيط زيستي ضروري بوده و بدين منظور گزينه هاي كاهش ريسك پيشنهاد گرديد.