تأثير آموزش هوش معنوي بر بهبود كيفيت زندگي معلولان جسمي شهرستان ميبد

مقدمه: كيفيت زندگي معلولان جسمي موضوع مهمّي است كه پژوهش حاضر به منظور پرداختن به اين موضوع، به بررسي تأثير آموزش هوش معنوي بر بهبود كيفيّت زندگي معلولان جسمي بزرگسال زن و مرد شهرستان ميبد در سال 1393اقدام كرده است. روش بررسي: در اين پژوهش كه از نوع مطالعات شبه آزمايشي - مداخله اي و به صورت پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود، 28 نفر زن و مرد معلول شركت داشتند (7 مرد و 21 زن) كه به صورت نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. بعد از اجراي پيش آزمون، دو گروه از نظر كيفيت زندگي به وسيله ي آزمون t دو نمونه مستقل مقايسه شدند و بعد از اطمينان از عدم تفاوت معنادار بين دو گروه، 10جلسه 90 دقيقه اي آموزش هوش معنوي براي گروه آزمايش اجرا شد و گروه گواه آموزشي دريافت نكردند. براي هر دو گروه بعد از جلسات آموزش، پس آزمون كيفيّت زندگي SF-36 اجرا شد . تجزيه و تحليل داده ها با روش آماري تحليل كواريانس يك راهه انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه گروه آزمايش نسبت به گروه گواه از نظر كيفيّت زندگي كلّي، سلامت عمومي، محدوديّت ايفاي نقش به دلايل جسماني، محدوديّت ايفاي نقش به دلايل عاطفي، عملكرد اجتماعي و نشاط، به طور معناداري نمره ي بالاتري كسب كردند. افزايش نمره ي شركت كنندگان در كلاس ها فقط در عملكرد جسماني، درد بدني و سلامت روان معنادار نبود. نتيجه گيري: با توجّه به يافته ها مي توان نتيجه گرفت آموزش هوش معنوي مي تواند باعث بهبود كيفيّت زندگي معلولان شود.