بررسي تاثير شش هفته ورزش استقامتي(روي تردميل) و سولفات منيزيم بر آستانه درد موش‌هاي معتاد در سندرم ترك

زمينه و هدف: شواهد زيادي نشان داده است كه تمرين ورزشي هوازي مي تواند عمل و آزاد سازي برخي از انتقال دهنده هاي عصبي از جمله اپيوييدها را در مغز تغيير دهد. در اين پژوهش تاثير ورزش استقامتي (شش هفته دويدن روي تردميل) و سولفات منيزيم خوراكي بر روي آستانه درد موش هاي معتاد در سندرم ترك بررسي شده است. روش كار: موش هاي نر نژاد ويستار در محدوده وزني 20±250 گرم و تعداد 30 سر با سولفات مرفين با غلظت 0.4 گرم در ليتر آب آشاميدني پس از 21 روز، معتاد به مرفين شدند. از تمرينات ورزشي استقامتي به مدت شش هفته به منظور تمرين دهي حيوانات استفاده شد. در پايان هفته هاي دوم، چهارم و ششم پروتكل تمريني، نالوكسان هيدروكلرايد به ميزان 3 ميلي گرم در كيلوگرم به حيوانات تزريق شد. سولفات منيزيم به مقدار 10 گرم به ازاي هر ليتر آب به مدت شش هفته در آب آشاميدني حيواناتي كه سولفات منيزيم مصرف مي كردند، حل شد. از دستگاه Tail-flick به منظور ارزيابي تاثير تمرين و سولفات منيزيم بر روي آستانه درد استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان دادند كه تمرين ورزشي دويدن روي تردميل (0.05 p) و مصرف سولفات منيزيم (0.01 p) باعث افزايش معني داري در آستانه درد در موش هاي معتاد در سندرم ترك شد. همچنين تاثير همزمان تمرين ورزشي و مصرف سولفات منيزيم بر روي آستانه درد، بيشتر از تاثير هر كدام به تنهايي بود. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين تحقيق به نظر مي رسد ورزش استقامتي همزمان با مصرف سولفات منيزيم مي تواند در كاهش درد ناشي ازسندرم ترك مفيد واقع شود.