ارزيابي مدل‌هاي پارامتري با برآورد خطاي پيش‌بيني به روش اعتبارسنجي متقابل در بررسي بقاي بيماران مبتلا به سرطان روده بزرگ

زمينه و هدف: سرطان كولوركتال شايع ترين سرطان دستگاه گوارش مي باشد. بررسي عوامل موثر بر پيش بيني زمان بقاي اين بيماران حائز اهميت است. هدف از پژوهش مقايسه مدل هاي پارامتري با برآورد خطاي پيش بيني به روش اعتبارسنجي متقابل و شناسايي بهترين مدل پارامتري و عوامل موثر بر پيش بيني زمان بقاي بيماران مبتلا به سرطان روده بزرگ است. روش كار: طي سال هاي 1380 تا 1385 تعدا 616 بيمار مبتلا به سرطان روده بزرگ به بيمارستان طالقاني شهر تهران مراجعه نمودند و حداقل 5 سال پيگيري شدند. براي تعيين عوامل مرتبط با بقاي سرطان كولوركتال مدل هاي رگرسيوني وايبل، لگ نرمال و نمايي به داده ها برازش داده شد و اين مدل ها با برآورد خطاي پيش بيني به روش اعتبارسنجي متقابل با يكديگر مقايسه شدند وبراي اين منظور از نرم افزار R و پكيج هاي foreach_1.4.1، SparseM_0.99، rms_4.0-0، pec_2.2.9، iterators_1.0.6، Hmisc_3.12-2، Formula_1.1-1 استفاده گرديد و سطح معناداري 0.05 در نظر گرفته شد. يافته ها: از 616 بيمار، 357 (%58) نفر مرد و 259 (%42) نفر زن بودند. 155 (%25.2) از بيماران فوت كردند كه %63.9 آنها مرد بودند. زمان بقاي بيماران با عوامل مرحله و شاخص توده بدني ارتباط داشت (p 0.001). با استفاده از برآورد خطاي پيش بيني به روش اعتبارسنجي متقابل مدل وايبل بهترين برازش را نشان داد. نتيجه گيري: مدل هاي پارامتري با توزيع هاي مختلف برازش متفاوتي به داد هاي بقا دارند. با استفاده از برآورد خطاي پيش بيني مدل ها مي توان مدل مناسب را انتخاب نمود. در اين پژوهش مدل وايبل كمترين خطا و بهترين برازش را به داده ها داشت.