مقايسه دور كمر، نسبت دور كمر به دور باسن و نسبت دور كمر به قد ايستاده در پيشگويي اضافه وزن/چاقي دانشجويان پسر

زمينه و هدف: چاقي مركزي بدن نسبت به چاقي كل بدن، پيش بيني كننده بهتري براي ريسك فاكتورهاي بيماري هاي قلبي عروقي هم در كودكان و هم در بزرگسالان است. دور كمر به عنوان يك شاخص چاقي مركزي بدن؛ از طرفي، نسبت دور كمر به قد ايستاده به عنوان يك جايگزين، و يك اندازه مستقل از سن براي تشخيص خطر بيماري هاي قلبي عروقي ارائه شده اند. هدف از مطالعه حاضر مقايسه دور كمر، نسبت دور كمر به دور باسن و نسبت دور كمر به قد ايستاده در پيشگويي اضافه وزن/چاقي دانشجويان پسر بود. روش كار: آزمودني ها دانشجويان پسر جديدالورود دانشگاه فردوسي مشهد با دامنه سني 18 تا 22 سال بودند. قد، وزن، نمايه توده بدن، دور كمر، دور باسن، نسبت دور كمر به دور باسن و نسبت دور كمر به قد ايستاده به صورت پابرهنه و با كمترين لباس اندازه گيري شد. از آزمون هاي ANOVA و تحليل ROC براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها: ميانگين دور كمر، نسبت دور كمر به دور باسن و نسبت دور كمر به قد ايستاده در گروه هاي مختلف شاخص توده بدن تفاوت معني داري داشتند. همچنين، سطوح زير منحني براي WC (0.003=p) و WHtR (0.013=p) تفاوت معني داري داشتند، اما WHR معني دار نبود (0.335=p). نتيجه گيري: شاخص هاي WC و WHtR در مقايسه با WHR قدرت تشخيص بهتري در اضافه وزن و چاقي دارند. با اين حال WC به دليل سهولت يادگيري در اندازه گيري، در مقايسه با دو شاخص ديگر، و همچنين به دليل كم هزينه بودن مناسب تر است.