بررسي سواد سلامت و عوامل مؤثر بر آن در دانشجويان خوابگاهي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران

سابقه و هدف: سواد سلامت نشان دهنده مهارت هاي شناختي و اجتماعي است كه انگيزه و توانايي افراد براي كسب، دسترسي و درك روش هاي استفاده از اطلاعات جهت حفظ و ارتقاء سلامتي را تعيين مي كند. اين مطالعه با هدف سنجش ميزان سواد سلامت در دانشجويان و شناسايي عوامل مؤثر بر آن در سال تحصيلي 95-94 انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه توصيفيتحليلي به روش مقطعي بر روي 360 نفر از دانشجويان خوابگاهي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران كه از طريق نمونه گيري خوشه اي تصادفي انتخاب شده بودند، انجام گرديد. داده ها با استفاده از پرسشنامه سنجش سواد سلامت جمعيت شهري ايراني (HELIA) جمع آوري گرديد. داده هاي به دست آمده به كمك نسخه 21 نرم افزار SPSS و با به كارگيري آمارهاي توصيفي و آزمون كاي دو تحليل شدند. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سن دانشجويان 4.05 ±22.93سال بود. 9.2 درصد (31 نفر) سواد سلامت ناكافي، 27.6درصد (94 نفر) سواد سلامت نه چندان ناكافي، 42.6 درصد (145 نفر) سواد سلامت كافي و 19.7 درصد (67 نفر) سواد سلامت عالي داشتند. سواد سلامت ارتباط معني داري با جنسيت و درآمد ماهيانه خانواده دانشجويان داشت (P 0.001). نتيجه گيري: با توجه به محدود بودن سواد سلامت در تعداد زيادي از دانشجويان، لازم است برنامه هاي آموزشي متناسب با سطح سواد سلامت و علائق رسانه اي آنان، طراحي شوند.