شناسايي جدايه‌هاي اشرشيا كلي جدا شده از آب سواحل بوشهر با روش PCR

زمينه: تشخيص با روش هاي استاندارد نتوانسته است تمام مشكلات تشخيصي اشرشيا كلي را حل نمايد. اما با گسترش مطالعات ژنوميك، به نظر مي رسد واكنش زنجيره اي پليمراز (PCR) توان كافي براي حل اين مشكل را داشته باشد. هدف از اين مطالعه تشخيص جدايه هاي محيطي اشرشيا كلي با كاربرد روش PCR و استفاده از پرايمرهاي اختصاصي براي قطعات ژن هاي lacZ، uidA، cyd و lacY بود. مواد و روش ها: شناسايي ملكولي اشرشيا كلي با آزمايش هاي PCR و پرايمرهاي چهارگانه فوق بر روي DNA ژنومي تخليص شده از 120 جدايه محيطي اشرشيا كلي به همراه سويه هاي استاندارد شيگلا و سويه هاي انتروهموراژيك اشرشيا كلي به عنوان كنترل انجام شد. كليه جدايه هاي محيطي مورد استفاده در يك مطالعه قبلي از آب سواحل بوشهر جداسازي و با روش هاي استاندارد باكتري شناسي شناسايي شده و سپس جهت مطالعات بعدي در دماي منفي 70 نگهداري شده اند. يافته ها: پرايمرها قدرت شناسايي اهداف خود را در جدايه هاي محيطي و سويه هاي استاندارد داشتند. مشخص گرديد به طور هم زمان چهار قطعه مربوط به ژن هاي lacZ، uidA، cyd و lacY فقط در جدايه ها و سويه هاي اشرشيا كلي وجود دارند. اين روش PCR قدرت جداسازي اشرشيا كلي را از شيگلا، به عنوان نزديك ترين جنس فيلوژنيك، داشته و برخلاف روش هاي كلاسيك، توانست سويه انتروهموراژيك را به عنوان اشرشيا كلي تشخيص دهد. نتيجه گيري: روش PCR طراحي شده براي قطعات ژن هاي lacZ، uidA، cyd و lacY دقت لازم براي شناسايي و جداسازي اشرشيا كلي از گونه هاي بسيار مشابه را داشته بنابراين به عنوان يك روش ملكولي قابل اطمينان در تشخيص اشرشيا كلي معرفي مي گردد.