بررسي پايداري عملكرد دانه ژنوتيپ‌هاي گندم دوروم با استفاده از روش AMMI

به منظور تعيين پايداري عملكرد دانه 20 ژنوتيپ گندم دوروم، آزمايشي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار طي چهار سال زراعي (92-1388) در ايستگاه تحقيقاتي سراب چنگايي خرم آباد انجام شد. نتايج تجزيه واريانس مركب نشان داد كه اثر محيط، ژنوتيپ و برهمكنش ژنوتيپ × محيط بر عملكرد دانه در سطح احتمال يك درصد معني دار بود. بر اساس نتايج تجزيه AMMI، دو مؤلفه اصلي در سطح احتمال يك درصد معني دار بودند. همچنين براي استفاده هم زمان از اطلاعات حاصل از مؤلفه هاي معني دار AMMI، از شاخص ارزش پايداري امي (ASV) استفاده شد. بر اساس شاخص ASV، ژنوتيپ هاي G2، G12، G14 و G19 كمترين ميزان ASV را داشتند و به عنوان پايدارترين ژنوتيپ ها شناخته شدند. ژنوتيپ G9 با بيشترين ميزان ASV و بيشترين فاصله از مركز باي پلات به عنوان ژنوتيپي ناپايدار شناخته شد. همچنين، ژنوتيپ G9 بيشترين ميزان عملكرد دانه را به خود اختصاص داد. با تجزيه خوشه اي ژنوتيپ ها بر اساس ارزش پايداري امي، ژنوتيپ ها به سه گروه تقسيم شدند كه ژنوتيپ هاي هر گروه از نظر پايداري مشابه بودند.