تأثير تمرينات تنفسي بر گازهاي خون شرياني و شب ادراري در كودكان مبتلا به اختلال خواب مرتبط با تنفس

مقدمه: اختلال در عملكرد تنفس طبيعي بر شب ادراري كودكان تأثيرگذار مي‌باشد؛ هدف از مطالعه‌ي حاضر، ارزيابي تأثير تمرينات تنفسي بر گازهاي خون و شب ادراري كودكان مبتلا به اختلال تنفسي بود. روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر يك طرح نيمه‌تجربي همراه با گروه شاهد بود كه با هدف بررسي تأثير تمرينات تنفسي بر شب ادراري كودكان مبتلا به اختلال خواب مرتبط با تنفس، در بين مراجعه كنندگان به يكي از مطب‌هاي اورولوژي شهر اصفهان (1390)، انجام شد. آزمودني‌ها بر اساس ملاك‌هاي شب ادراري بر اساس DSM-IV-TR، داشتن تنفس دهاني و خرخر شبانه و بودن در دامنه‌ي سني 12-6 سال وارد مطالعه شده، به صورت تصادفي، در دو گروه آزمايش (20 نفر) و شاهد (20 نفر) قرار گرفتند. قبل از مداخله، دفعات شب ادراري، تعداد تنفس و گازهاي خون شرياني ثبت گرديد. سپس، تمرينات تنفسي به مدت چهار هفته قبل از خواب انجام گرفت. دفعات شب ادراري و تعداد تنفس بيماران حين مداخله، بعد از هر تمرين، ثبت گرديد و با اتمام مداخله‌ي تنفسي، گازهاي خون شرياني اندازه‌گيري شد. داده‌هاي مطالعه با استفاده از آزمون‌هاي Independent-t، Paired-t، تحليل كواريانس با اندازه‌هاي مكرر، Mann-Whitney U و Wilcoxon انجام شد. يافته‌ها: بعد از مداخله، ميزان اشباع اكسيژن (O2 Sat) و فشار سهمي آن (PaO2) در گروه آزمايش بيشتر از گروه شاهد بود (0.001 P). ميانگين فشار سهمي دي‌اكسيد كربن (PaCO2) و تعداد تنفس در گروه شاهد بيشتر از گروه آزمايش بود (0.001 P). همچنين، بعد از مداخله دفعات شب ادراري گروه آزمايش كمتر از گروه شاهد بود (0.050 P). نتيجه‌گيري: تمرينات تنفسي اكسيژن خون شرياني را افزايش و دفعات شب ادراري را در كودكان مبتلا به اختلال تنفسي كاهش مي‌دهد.