اثر مواجهه با استرس مزمن ناهمگن ترتيبي در مادران باردار بر رفتار درد ناشي از آزمون فرمالين در فرزندان بالغ موش صحرايي

مقدمه: استرس‌هاي گوناگون موجود در طبيعت بر مادر باردار موجب تأثيراتي بر فرزند وي خواهد شد. استرس‌هاي ناهمگن ممكن است به طور بهتري اثرات استرس مزمن را بر رفتار دردي در فرزندان نشان دهد. در اين تحقيق، اثر استرس ناهمگن مزمن در دوره‌ي بارداري بر رفتارهاي دردي فرزندان در موش صحرايي با استفاده از آزمون فرمالين مطالعه شد. روش‌ها: در اين پژوهش، حيوانات در دوگروه با و بدون استرس ناهمگن مزمن تقسيم بندي شدند و فرزندان آن‌ها در هر گروه، به دو گروه نر و ماده تقسيم گرديدند. استرس ناهمگن مزمن شامل محروميت غذايي، محروميت از آب، استرس بي‌حركتي، بي‌حركتي در دماي 4 درجه‌ي سانتي‌گراد، شناي اجباري و استرس اجتماعي براي گروه‌هاي استرسي از روز 9 تا 19 بارداري اعمال شد و از آزمون فرمالين روي فرزندان، به عنوان مدل درد التهابي استفاده شد. يافته‌ها: استرس ناهمگن مزمن، در موش‌هاي صحرايي نر باعث افزايش رفتارهاي دردي در بخش ابتدايي و در موش‌هاي صحرايي ماده، باعث افزايش رفتارهاي دردي در بخش انتهايي فاز 2 آزمون فرمالين شد. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي‌دهد كه قرار گرفتن در معرض استرس ناهمگن مزمن در موش نر و ماده سبب افزايش وابسته به جنس رفتارهاي دردي آزمون فرمالين مي‌شود. پيشنهاد مي‌گردد كه مدل استرس ناهمگن ترتيبي مي‌تواند در شبيه سازي و ارزيابي مكانيسم‌هاي پايه‌ي استرس در دوران بارداري بر رفتارهاي درد فرزندان مفيد باشد.