آيا برنامه‌هاي بازتواني در زنان چاق مبتلا به بيماري قلبي مؤثرتر از گروه غير چاق مي‌باشد؟

مقدمه: چاقي و سبك زندگي بدون فعاليت، عوامل خطر مهم بيماري قلبي- عروقي مي‌باشند. شيوع چاقي در زنان و مردان در جهان افزايش يافته است. در اين مطالعه، اثربخشي برنامه‌ي بازتواني قلبي در ظرفيت عملكردي و شاخص توده‌ي بدني (BMI يا Body mass index) زنان چاق و غير چاق با بيماري عروق قلبي بررسي شد. روش‌ها: اين مطالعه‌ي مشاهده‌اي طي سال‌هاي 92-1386، بر روي 205 زن مبتلا به بيماري قلبي- عروقي كه به مركز بازتواني قلبي پژوهشكده‌ي قلب وعروق اصفهان مراجعه كرده بودند، انجام شد. براي هر نفر، شاخص توده‌ي بدني و ظرفيت عملكردي قبل و بعد از مطالعه بررسي شد. بيماران بر اساس شاخص توده‌ي بدني به دو دسته‌ي چاق و غير چاق تقسيم شدند. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS با آزمون‌هاي t مستقل و t زوجي واكاوي شدند. يافته‌ها: مطالعات نشان داد كه برنامه‌ي بازتواني قلبي در هر دو گروه چاق و غير چاق، تأثير واضحي بر روي ظرفيت عملكردي داشت (0/010 P) و همچنين بهبودي BMI نيز در هر دو گروه مشاهده شد (0/010 P). تغيير ظرفيت عملكردي در دو گروه تفاوت واضحي نداشت؛ اما تغيير BMI در دو گروه، تفاوت معني‌داري داشت. نتيجه‌گيري: بازتواني قلبي روشي مهم و مؤثر در وضعيت ظرفيت عملكردي و بهبودي شاخص توده‌ي بدني در زنان چاق با بيماري عروق قلبي مي‌باشد.