واكاوي روش‌شناسي پيرس و بررسي سهم آن بر رويكردهـا و روش‌هـاي پـژوهش

فاقد عنوان لاتين

در پژوهش حاضر با تحليل محتوايي كه از آثار موجود در رابطه با فلسفه چارلز ساندرس پيرس انجام شد، روش‌شناسي اين فيلسوف آمريكايي و بررسي سهم آن بر رويكردها و روش‌هاي پژوهش مورد توجه قرار گرفت. اين بررسي ضمن اينكه بيانگر ارتباط بيانات پيرس در حوزه روش، با فن خطابه نظري در منطق، مقولات سه‌گانه و انواع استدلال است، نشان مي‌دهد كه پيرس در فلسفه خود از سه روش پراگماتيك، دستيابي به مقولات فلسفي و روش‌هاي تثبيت عقيده سخن مي‌گويد. همچنين يافته‌ها علاوه بر بيان مباني روش‌هاي مذكور، حاكي از تأثير روش پراگماتيك بر پوزيتيويسم منطقي و سهم روش دستيابي به مقولات در حوزه پديدارشناسي است. در رابطه با تثبيت عقيده، پيرس چهار روش دلبستگي جزم‌آلود، سلطه‌گرا، پيشيني و علمي را مطرح مي‌سازد و از آن ميان تنها از روش علمي جانبداري مي‌كند. اين روش كه متشكل از سه روش حدسي، قياسي و استقرائي است، به دليل نقش پژوهش در دستيابي به حقيقت، به همراه روش پراگماتيك در بسط رويكرد پوزيتيويسم منطقي سهيم بوده است. اين روش ضمن دربرداشتن مشخصات تحقيق كيفي، به دليل رويكرد تجربي‌اش به پژوهش به همراه روش‌هاي پراگماتيك و دستيابي به مقولات، پراگماتيسم پيرس را به عنوان بنيادي براي روش تحقيق تركيبي معرفي مي‌كند.