اثربخشي رفتار درماني ديالكتيك بر خودكارآمدي، سبك زندگي مربوط به خوردن و شاخص توده‌ي بدني در افراد فزون وزن

Comparison of the effectiveness of dialectical behavior therapy on self-efficacy, lifestyle related to eating and body mass index in overweight people

سال‌ها است روان‌شناسان باليني دريافته‌اند حالت‌هاي عاطفي مي‌تواند بر مشكلات جسماني تاثيرگذار باشد و ارتباط ميان تنيدگي روان‌شناختي و مشخصههاي جسمي از جمله چاقي اخيرا مورد ارزيابي قرار گرفته است. يكي از مفاهيمي كه در برنامه‌هاي كاهش وزن، توجه‌ي زيادي را به خود جلب كرده، مفهوم خودكارآمدي است. هدف پژوهش حاضر اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك بر خودكارآمدي سبك زندگي مربوط به خوردن و شاخص توده‌ي بدني در افراد فزون وزن بود. براي اين منظور، طي يك پژوهش نيمه آزمايشي همراه با پيش‌آزمون‌‌ پس‌آزمون و گروه كنترل، از ميان افراد فزون وزن مراجعه كننده به مراكز درماني و كلينيك‌هاي تغذيه‌ي منطقه‌ي يك شهر تهران، 30 نفر به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه گمارش شدند. سپس گروه آزمايش تحت درمان رفتاري ديالكتيك قرار گرفت و گروه كنترل فقط در جلسات گروهي با موضوعات آگاهي در مورد غذا خوردن و نوع غذاها شركت كرد. گروه‌ها قبل و بعد از مداخله از نظر خودكارآمدي، سبك زندگي مربوط به وزن و ميزان شاخص توده‌ي بدني مورد سنجش قرار گرفتند. نتايج تحليل كوواريانس چندمتغيره (مانكوا) نشان داد اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك بر خودكارآمدي سبك زندگي موثر است. نتايج اين پژوهش از اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك بر خودكارآمدي، سبك زندگي مربوط به خوردن و شاخص توده‌ي بدني در افراد فزون وزن حمايت مي‌كند.

For years, clinical psychologists have found that emotional states can affect physical problems, and the link between psychological stress and physical characteristics, including obesity, has recently been evaluated. Self-efficacy is one of the concepts that have attracted a lot of attention in weight loss programs. The aim of this study was to evaluate the effectiveness of dialectical behavioural therapy on lifestyle self-efficacy related to eating and body mass index in overweight people. For this purpose, during a quasi-experimental study with pre-test and post-test group, among overweight people referred to medical centres and regional nutrition clinics in Tehran, 30 people were selected as convenient samples and assigned in two experimental groups and control group. The experimental group treated with dialectical behavioural therapy, and the control group only participated in group sessions on food awareness and food types. Before and after the intervention, the groups were assessed for self-efficacy, lifestyle, weight, and body mass index. The results of multivariate analysis of covariance (Manqua) showed that dialectical behavioral therapy is effective on lifestyle self-efficacy. The results of this study support the effectiveness of dialectical behavioural therapy on self-efficacy, eating lifestyle, and body mass index in overweight people.