معرفي و نقد كتاب وضعيت اجتماعي كودكان در ايران (1385 - 1395)

موضوع كودكي و كودكان در يكي دو قرن گذشته اهميت خاصي پيدا كرده و به شكل مطالعات آكادميك و مستقل درآمده است. به خصوص توجه جامعه‌شناختي به اين حوزه مقوله‌اي متأخر مي‌باشد كه بري مايال در كتابي مفصل به آن پرداخته است. بحث كودكان در رشته‌هاي روان‌شناسي و روان‌كاوي از حوزه‌هاي مهم بوده است و مشاهير بزرگ نظير فرويد به آن توجه خاصي كرده‌اند؛ اما در جامعه‌شناسي بحث كودكان نوپاست. در ايران توجه و انتشار كتاب‌هايي دربارۀ جامعه‌شناسي كودكي عمري بسيار كوتاه دارد و به‌طور عمده شامل آثار ترجمه‌شدۀ منابع خارجي است كه از اواخر دهۀ هفتاد شمسي آغاز شده است. شايد مشهورترين اين آثار كتاب نقش رسانه‌هاي تصويري در زوال دوران كودكي باشد. بعدها كتب متعددي با عناوين جامعه‌شناسي دوران كودكي و مطالعات كودكي ترجمه و چاپ شدند. خلأ ادبيات حوزۀ كودك، اهميت مطالعات كودكي و مهم دانستن اين دوره در كنار كاستي‌هايي كه براي كودكان وجود دارد، انگيزه و دغدغه‌اي مسئوليت‌مدارانه را براي موسسۀ مردم‌نهاد رحمان1 ايجاد كرد. اين مؤسسه به مطالعات حوزۀ كودكي و مطالعات وضعيت و جايگاه كودكان در جامعۀ ايران توجه ويژه دارد و انديشمندان كشور را براي پژوهش در حوزۀ كودكي تشويق و حمايت مي‌كند. اين مهم با برگزاري نخستين همايش ملي كودكي در ايران در سال 1394 و پس از آن با انتشار دو كتاب درآمدي بر مطالعات كودكي در ايران و جستاري در مطالعات كودكي آغاز شد. در ادامه اين رسالت، مؤسسه اقدام به چاپ كتاب ديگري نموده است كه دراين فرصت معرفي و نقد مي‌شود.