يادآور و يادآورنويسي در تحقيقات كيفي: مطالعه مروري

مقدمه : يادآورنويسي، ثبت يادآورهاي فكورانه در مورد آنچيزي است كه محقق از داده ها مي آموزد. فقدان يا كم توجهي به يادآورنويسي يك كمبود عمده مطالعات كيفي به شمار مي رود و از آنجا كه غفلت در يادآور نويسي، در نتيجه نهايي پروژه تحقيقي تأثير منفي خواهد گذاشت، اين مطالعه باهدف بررسي ابعاد مختلف يادآورنويسي، در حوزه پژوهش كيفي انجام شده است. روش: مطالعه حاضر به شيوه مروري و با كليد واژه Memo و Memoing و qualitative research از طريق جستجوي پايگاه هاي اطلاعاتي و مرور كتب مربوط به روش تحقيق كيفي قابل دسترس انجام شد. حاصل اين جستجو 41 مقاله و كتاب در محدوده سال هاي 1978 تا 2013 بود. يافته ها: پژوهش كيفي يك سفر تكاملي است. پژوهشگر بايد انتظار شكل گيري ايده هاي متفاوت و تغيير در جهت هاي عملكردي را داشته باشد. اين تفاوت ها از طريق يادآور نويسي قابل تشخيص و اثرگذاري هستند. يادآورنويسي فرآيندي است كه وقايع و افكار و تغييرات آنها را با رعايت ترتيب زماني و با توجه به دلايل و شرايط، بدون سبك نوشتاري خاص، ثبت مي كند. يادآورنويسي نوعي باز انديشي است و براي انعكاس و شرح معاني منسوب به كدهاي مربوط به شركت كنندگان و پژوهشگر؛ براي روشن شدن، مرتب نمودن و گسترش ايده ها و براي ثبت نقل قول ها يا عبارات مهم، براي شناسايي روابط بين كدها و فرضيه هاي مربوط به يك موضوع نوشته مي شوند. يادآورها به انواع يادآورهاي كد، نظري و عملي تقسيم مي شوند نتيجه گيري : يادآور نويسي يك ابزار موثر است كه مي تواند به منظور غني شدن تجربه پژوهشي، در همه روش هاي كيفي مورد استفاده قرار گيرد. پژوهشگران مطالعات كيفي با داشتن ديد جامع پيرامون يادآورنويسي مي توانند به داده ها و جهاني كه داده ها از بستر آن توليد شده است صادق بمانند و روايي و پايايي پژوهش خود را ارتقا دهند.