ﺗﺼﻮﯾﺮﺳﺎزيﻫﺎي ﻫﻨﺮي در ﺷﻌﺮ دﯾﻨﯽ اﺣﻤﺪ واﺋﻠﯽ ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﯾﻪ و ﻣﺠﺎز

احمد وائلي يكي از خطيبان و شاعران برجسته معاصر شيعي در عراق است. از عناصر مهم تصويرساز در شعر وائلي، كنايه و مجاز مي باشد. وي گونه هاي مختلف كنايه و مجاز را در شعرش به كاربرده است هرچند كه بسامد كاربردي آن نسبت به ديگر صور خيال اندك است. اما آن چه كه ملاحظه خواهيم كرد اين است كه وائلي، به عنوان يك شاعر فرهيخته و آگاه، از تصاوير هنري كنايه و مجاز، جهت دفاع از حريم اهل بيت (عليهم السلام) و بيان ظلم و جور دشمنان ايشان و به عنوان ابزاري در خدمت انديشه ها و پيام هاي ديني خويش بهره گرفته است؛ از سوي ديگر تجلي رويكرد هاي سياسي و اجتماعي و نتايج فرهنگي در بطن اشعار و نيز استفاده از آيات، احاديث و حكمت هاي روايي، اشعار وي را آكنده از معاني ژرف و پر بار ساخته است. وي توانسته است با مهارت خاصي ميان چالش هاي موجود در جهان اسلام و اشعار خود، با زباني خطابي، امروزي و شيوا در قالب شعر سنتي، پيوندي مناسب و امروزي برقرار سازد. اين پژوهش بر آن است تا با بهره گيري از روش توصيفي-تحليلي جلوه هاي مختلف تصويرگري در شعر ديني احمد وائلي، بر اساس عناصري چون، كنايه و مجاز را مورد تحليل و بررسي قرار دهد.