عنوان مقاله :
نيايش و تمثيل در مثنوي‌هاي عطّار نيشابوري (با تكيه بر نيايش‌هاي منطق‌الطّير)
پديد آورندگان :
داودي مقدم، فريده دانشگاه شاهد تهران
كليدواژه :
نيايش , تمثيل , منطق‌الطّير , عطّار
چكيده فارسي :
نيايش در ادب فارسي، يكي از اساسي‌ترين مضاميني بوده است كه به شكل يك سنّت فراگير در اكثر آثار بزرگان اين عرصه، حضوري چشمگير دارد. اين نيايش‌ها اغلب با حمد و ستايش خداوند آغاز مي‌شود و با گفتگوهايي شورانگيز ميان انسان و خدا ادامه مي‌يابد و بيانگر بسياري از تجربيات و احوال و احساسات معنوي آنها و در عين حال، نگرش‌هاي اجتماعي عصر پديداري اثر مي‌باشند. از جمله آثار ارزشمند ادبيّات فارسي در حوزۀ نيايش، مثنوي‌هاي عرفاني عطّار است كه مشحون از نيايش‌هاي پرمغز و گرانقدر است. يكي از جلوه‌هاي زيباي گفتگوهاي عطّار، نيايش‌هاي ژرف وي با خداوند در منظومۀ عالي منطق‌الطّير است كه نشانگر نگرش‌هاي عرفاني و اعتقادي وي و آيينه‌ايست از آرزوها و احوالات و احساسات و تجارب روحي و معنوي او كه در اين قالب نمود مي‌يابد. از نكات قابل توجه در نيايش‌هاي عطّار، همراه بودن بسياري از اين نيايش‌ها با تمثيل‌هاي مؤثر و زيباييست كه موجب باورپذير شدن آنها گشته است. اين پژوهش به بررسي نيايش‌هاي منطق‌الطّير، به‌ويژه در بستر تمثيل‌هاي آن مي‌پردازد
چكيده لاتين :
this article has no abstract
عنوان نشريه :
فصلنامه تخصصي زبان و ادبيات فارسي
