بررسي ارتباط نوبت كاري و فرسودگي شغلي پرستاران يك بيمارستان آموزشي شهر اهواز

مقدمه: فرسودگي شغلي با خستگي هيجاني، مسخ شخصيت و كاهش عملكرد شخصي شناخته مي شود. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط نوبت كاري و فرسودگي شغلي در بخش هاي مختلف يكي از بيمارستان هاي آموزشي شهر اهواز در سال 1395 مي باشد. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع توصيفي تحليلي بوده و جمعيت مورد مطالعه را 180 نفر از پرستاران شيفتي بيمارستان تشكيل دادند. نمونه گيري به روش طبقه اي صورت گرفت. جمع آوري اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ي فرسودگي شغلي مسلش و جكسون انجام گرفت. پس از جمع آوري اطلاعات، آناليز داده ها با نرم افزار SPSS18 انجام شد. يافته ها: تحليل نتايج اين مطالعه نشان داد كه ميزان ابعاد خستگي هيجاني و مسخ شخصيت پرستاران شديد و به ترتيب 77/2 درصد و 92/8 درصد بوده است از طرفي بعد كاهش عملكرد شخصي با درجه پايين با مقدار 90/6 درصد گزارش شده است. نتيجه گيري: سطوح بالاي خستگي هيجاني و مسخ شخصيت و همچنين سطح پايين كاهش احساس كفايت شخصي در پرستاران مورد مطالعه، هشداري براي مديران در حوزه سلامت و بهداشت تلقي مي شود و در صورت عدم در نظر گرفتن تدابير مديريتي مناسب براي مهار آن ها، مي توانند آسيب هاي رواني و جسمي ناشي از شغل را بر كاركنان نوبت كار بخش سلامت داشته باشند.