شناسايي و ارزيابي ريسك‌هاي شغلي در حفاري مكانيزه تونل مترو با استفاده از تكنيك حالات شكست و تجزيه و تحليل اثرات آن FMEA

مقدمه: خطرناكترين صنعت از نظر تلفات مربوط به كار، نرخ آسيب ديدگي و پرداخت غرامت به كارگران صنعت ساخت و ساز مي باشد. از اين رو ارزيابي ريسك هاي ايمني، يك گام كليدي و اساسي در مديريت پروژه هاي ساخت و ساز مي باشد. در اين مطالعه ريسك هاي شغلي در پروژه حفاري خط Aمترو قم شناسايي و مورد ارزيابي قرار گرفت. روش بررسي: در اين مطالعه موردي توصيفي، از تكنيك حالات شكست و تجزيه و تحليل اثرات آن استفاده گرديد. جهت جمع آوري اطلاعات از روش هاي مشاهده، تجربه، چك ليست، آئين نامه ها و استانداردهاي مرتبط و سوابق حوادث ثبت شده استفاده گرديد؛ قابليت كشف خطرات، شدت، احتمال و پيامدهاي مخاطرات با حضور كارشناسان با تجربه تعيين شد. ريسك هاي شناسايي شده الويت بندي شده و اقدامات اصلاحي توصيه شد. يافته ها: طي مطالعه حاضر پروژه به 12واحد كاري مختلف تفكيك شد. در مجموع 49 عنوان فعاليت مرتبط با اين 12 واحد مشخص گرديد و در نهايت 293 خطر مرتبط با اين تعداد فعاليت ها مورد شناسايي قرار گرفت. سطوح ريسك 26 مورد در سطح ريسك پايين، 202 مورد در سطح ريسك متوسط و 65 مورد در سطح ريسك بالا قرار داشت. بعد از پياده سازي اقدامات اصلاحي به جز 3 خطري كه در سطح ريسك متوسط قرار گرفتند باقي به سطح ريسك پائين تقليل يافتند. نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان مي دهد كه استفاده از تكنيك FMEA براي ارزيابي ريسك هاي شغلي پروژه هاي حفاري مكانيزه تونل بسيار مناسب بوده و در صورت تشكيل تيم FMEA قوي در نهايت منجر به كاهش سطح ريسك در پروژه خواهد شد.