مهارت هاي ارتباطي اساتيد دانشگاه علوم پزشكي البرز و ارتباط آن با نتايج ارزشيابي آنها

مقدمه و هدف: توانايي در برقراري ارتباط استاد از شاخص هاي مهم تدريس اثربخش محسوب شده و اعتماد به نفس و انگيزه يادگيري را در دانشجو افزايش مي دهد. از سويي متداول ترين روش تعيين موفقيت استاد در رسيدن به اهداف آموزشي، ارزشيابي اساتيد از ديدگاه دانشجويان مي باشد؛ لذا پژوهشگر بر آن شد تا مطالعه اي با هدف تعيين ميزان مهارتهاي ارتباطي اساتيد و ارتباط آن با نتايج ارزشيابي آنان انجام دهد. روش ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، جامعه آماري را كليه اساتيد دانشگاه علوم پزشكي البرز در سال تحصيلي 91-90 تشكيل مي داد كه تعداد81 نفر از اساتيد به روش نمونه گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اي دو بخشي شامل اطلاعات جمعيت شناختي و پرسشنامه استاندارد شده مهارتهاي ارتباطي كوئين دام جمع آوري شد. تحليل داده ها، در سطح آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون T و ضريب همبستگي پيرسون) توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شد. يافته ها: ميانگين نمره كل مهارت هاي ارتباطي 7.82 ±123.93 بود. ميانگين نمره مديريت عواطف و احساسات 2.88 ±29.04؛ درك پيام 2.70 ±33.9؛ قاطعيت در ارتباط 1.71 ±18.44؛ گوش دادن 2.45 ±25.54 و بينش نسبت به پيام 2.13 ±17 بود. همچنين تنها بين نمره ارزشيابي اساتيد و حيطه مديريت عواطف و احساسات (0.02=P Value)ارتباط وجود داشت نتايج آزمون ها نشان دادند كه بين نمره كل مهارتهاي ارتباطي با متغيرهاي جمعيت شناختي و نيز نمره ارزشيابي اساتيد ارتباط معناداري وجود نداشت. نتيجه گيري: نتايج بيانگر عدم وجود ارتباط بين مهارتهاي ارتباطي اساتيد با نمره ارزشيابي آنها مي باشد.