بررسي ميزان و عوامل مرتبط با اعزام بين بيمارستاني بيماران از بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي استان كهگيلويه و بوير احمد در يك دوره 5 ساله

مقدمه: تعداد زيادي از بيماران در مناطق محروم به علت كمبود امكانات درماني يا عدم ارائه خدمات به موقع و كافي فوت كرده و يا دچار ضايعات غيرقابل برگشت مي شوند. بنابراين مديريت سيستم انتقال بين بيمارستاني نه تنها مي تواند به كاهش خطرات و هزينه ها كمك مي كند، بلكه اجراي درست آن اصلاح نظام بهداشت و درمان كشور را دربي خواهد داشت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر يك پژوهش توصيفي گذشته نگر به روش بررسي روند است. جامعه پژوهش تمامي اعزام هاي بين بيمارستاني بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي استان كهكيلويه و بوير احمد، تعداد تخت هاي مراقبت ويژه و پزشكان در طي يك دوره پنج ساله بود. روش نمونه گيري به صورت سرشماري بوده و ابزار مورداستفاده براي جمع آوري اطلاعات، دفتر ثبت و مدارك بايگاني شده ي اين بيماران بود. اطلاعات پس از استخراج به وسيله آمار توصيفي و آزمون آماري ضريب همبستگي مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج: طي 5 سال ( 1388 تا 1392) 4635 مورد اعزام بين بيمارستاني انجام شده بود. بين ميزان اعزام با تعداد پزشكان متخصص و عمومي همبستگي معنادار و در جهت عكس وجود داشت (0.001 P). همچنين بيشترين علت اعزام مربوط به كمبود متخصص در تخصص هاي جراحي توراكس، عروق، مغز اعصاب ،كمبود تخت هاي مراقبت ويژه و بخش هاي تخصصي بوده است. نتيجه گيري: برنامه ريزي صحيح در زمينه تأمين نيروهاي متخصص موردنياز و متناسب ساختن تعداد پزشك و تجهيزات بيمارستاني و ساير امكانات تخصصي با نياز يك منطقه، از اتلاف نيروهاي انساني، تحميل هزينه هاي سنگين و عوارض ناشي از انتقال بيماران جلوگيري به عمل مي آورد.