بررسي تغييرات اپتيكي و بيوفيزيكي سطح زمين طي وقوع يك طوفان در منطقه خشك ( مطالعه موردي: جنوب شرق اصفهان و پلاياي گاوخوني)

مطالعه روي تغييرات بيلان انرژي و دماي سطحي، پوشش گياهي و نيز تغييرات طيفي رخساره هاي ژئومورفولوژيكي طي وقوع فرايندهاي كاتاستروفيكي نظير طوفان و مخاطرات محيطي در مقياس وسيع، نيازمند ابزاري قدرتمند همچون سنجش از دور حرارتي است. اين پژوهش به كاربرد موثر روشهاي سنجش از دور با چنين رويكرد كاربردي پرداخته است. منطقه مورد مطالعه جنوب شرق اصفهان و پلاياي گاوخوني است كه از منظر تنوع رخسارههاي ژئومورفولوژيكي مناطق خشك و بياباني چشمگير است. در اين پژوهش تغييرات كميت هاي آلبدوي سطحي، توان تشعشعي، دماي سطحي، بخارآب، شاخص پوشش گياهي و بازتاب طيفي رخساره هاي زمين (كميت هاي اپتيكي و بيوفيزيكي) و كاربري آن، قبل و پس از وقوع طوفان توسط تصاوير ماهواره اي موديس مورد سنجش قرارگرفت و نتايج نشان داد وقوع طوفان، شرايط خشكي خاك و دماي سطحي را افزايش داده و در مدت زمان كوتاه بر شاخص پوشش گياهي نيز تاثير منفي گذاشته است. آزمون T اين كميت ها فرض برابري ميانگين ها در شرايط قبل وبعد از طوفان را رد مي كند لذا طوفان تاثير معنا داري بر كميتهاي مورد مطالعه قبل و بعد از وقوع داشته است. شدت اين تغييرات بر اساس نوع رخساره هاي زمين و كاربري آن متفاوت بوده و مناطقي كه فاقد پوشش گياهي بوده اند مانند پلايا، اراضي كويري و تپه هاي ماسه اي بيشترين تغييرات را داشته اند. تغييرات طيفي بازتاب رخساره هاي زمين توسط نقشه استاندارد اختلاف مورد بررسي قرار گرفت و نتايج نشان مي داد كه پلاياي گاوخوني بيشترين نمره معيار باقيمانده و لذا بيشترين تغييرات بازتابي را داشته و كانوني براي برداشت سطحي توسط باد شديد بوده است. همچنين بررسي نقشه جهت ناهمواريها نشان مي داد دامنه هاي شرقي و شمال شرقي ارتفاعات، تغييرات بازتابي بيشتري نسبت به دامنه هاي غربي و جنوب غربي داشته اند.