گذار از جرم‌شناسي صلح‌ساز به سياست جنايي صلح‌مدار

اين مقاله، با استفاده از روش توصيفي ـ تحليلي، تلاش بر معرفي جرم‌شناسي صلح‌ساز و ارزيابي ظرفيت كاربردي شدن آن در سياست جنايي را دارد. جرم‌شناسان صلح‌ساز، علت جرم را رنجي مي‌دانند كه انسان معاصر تجربه مي‌كند و تنها راه پايان دادن به اين رنج، استقرار صلح در ذهن انسان‌هاست. اين رهيافت تأكيد دارد خشونت به صلح نينجاميده و در فرض مردود كارايي، در تعارض با ضرورت اتخاذ وسايل صلح‌آميز قرار مي‌گيرد. در نتيجه، با بازنمايي عدالت به مثابه صلح، مجموعه‌اي از دگرديسي‌ها را در بستر جرم‌شناسي صلح‌ساز مطرح مي‌نمايد كه محدود به پاسخ‌گذاري و پاسخ‌دهي نسبت به پديده مجرمانه نمي‌گردد و مقابله مؤثر با وقوع جرم را در گرو تكوين سياست جنايي صلح‌مدار و خشونت‌زدايي از تمامي ابعاد سياست جنايي قلمداد مي‌نمايد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه هرچند آموزه‌هاي جرم‌شناسي صلح‌ساز در حوزه سياست جنايي و حتي نظام عدالت كيفري، معدود و ايده‌آل تبيين شده است، ولي اين رهيافت در پرتوي پيوند خويش با وسعت گفتمان صلح و در بستر آينده‌پژوهي، قابليت تكوين در بستر سياست جنايي صلح‌مدار را دارد.