نقد پسا استعماري رمان «رازهاي سرزمين من» رضا براهني و «بين‌القصرين» نجيب محفوظ

ادبيات پسا استعماري، به شاخه‌اي از ادبيات معاصر گويند كه در زمان سلطة استعمار يا پس از آن، با هدف رهايي از يوغ آن در كشورهاي مستعمره ظهور كرده‌است. از درون‌مايه‌هاي مهم اين ادبيات، تقابل شخصيت‌ها و موضوعاتي است كه «من» شرقي نويسنده را در تقابل با «ديگري» غربي و تعامل آنها را با هم، نشان مي‌دهد. در ادبيات داستاني ايران و مصر، نويسندگان بسياري در اين زمينه قلم‌فرسايي كرده‌اند. پژوهش حاضر، بررسي تطبيقي دو رمان «رازهاي سرزمين من» از رضا براهني و «بين‌القصرين» نجيب محفوظ است. زمان رخدادهاي هر دو اثر به اشغال غربي‌ها در سرزمين‌هايشان برمي‌گردد. يافته‌هاي اين پژوهش كه به شيوة تحليل محتوايي و با رويكرد تطبيقي است، حاكي از آن است كه نويسندگان با بيان و ارزيابي مفاهيم بنيادين پسااستعماري چون ديگري‌سازي، متن و حاشيه، جنسيّت، اعتقادات، آزادي‌خواهي و استعمارستيزي، در پي نشان دادن«خود» و «ديگري» يا «متن» و «حاشيه» بوده‌اند.