ديدگاه دانشجويان پزشكي در كسب مهارت‌هاي مديريتي، آموزشي و فردي پس از طي دوره كارورزي پزشكي اجتماعي

زمينه و هدف: همواره يكي از دغدغه هاي اصلي سياست گذاران و برنامه ريزان حوزه آموزش و سلامت، سنجش ميزان دستيابي به اهداف تعيين شده است. اين پژوهش با هدف بررسي تأثير دوره آموزشي 1 ماهه كارورزي پزشكي اجتماعي در دانش، نگرش و كسب مهارت هاي مديريتي، آموزشي و فردي پس از حضور در مراكز بهداشتي درماني و جامعه انجام گرفته است. روش پژوهش: اين پژوهش از نوع كاربردي است كه به صورت مقطعي در سال 1393 در دانشكده پزشكي اصفهان انجام شد. جامعه پژوهش 96 نفر از دانشجويان پزشكي معرفي شده به دوره كارورزي پزشكي اجتماعي بودند كه به روش سرشماري انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته اي بود كه روايي و پايايي آن مورد سنجش و تأييد قرار گرفت. داده ها در نرم افزار SPSS 16 به صورت درصد فراواني، ميانگين و انحراف معيار توصيف و با آزمون كاي دو تحليل شد. يافته ها: پس از گذراندن دوره بهبود مهارت هاي مديريتي، ارتباطي و تقويت اعتماد به نفس به ترتيب با فراواني 78/0 (81/3 درصد)، 74/0 (77/1 درصد) و 70/0 (72/9 درصد) از مقبوليت بيشتري در بين دانشجويان برخوردار بودند. كمتر از 50/0 درصد مشاركت كنندگان معتقد بودند كه اين دوره در تعميق فراگيري هاي قبلي، تعيين مسير تحصيلي آينده و فرصتي براي به اشتراك گذاردن ايده ها با پزشكان فارغ التحصيل شاغل، نقش دارد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد، طرح درس جديد دوره آموزشي پزشكي اجتماعي در تغيير نگرش، مهارت هاي مديريتي و ارتباطي دانشجويان اثر مثبت دارد ولي نمي تواند موجب تقويت عمق فراگيري هاي قبلي شود و آنان را در تعيين مسير تحصيلي آينده از طريق اشتراك ايده هاي شغلي با پزشكان فارغ التحصيل شاغل ياري نمايد، بنابراين نياز به بازنگري مجدد دارد