نشانه‌شناسي عكس خبري

نشانه‌شناسي دانشي است كه به مطالعه نظام‌هاي نشانه‌اي و كشف رمزگان اثر مي‌پردازد. اگرچه بنا به تعاريف ارائه‌شده، هر عكس، خود صحنه، يا همان واقعيت برابر با اصل را انتقال مي‌دهد؛ اما بي‌شك در گذر از شيء به تصوير آن، تقليلي صورت مي‌گيرد؛ تقليلي در ابعاد، اندازه‌ها و زاويه ديد. پس تصوير، به يقين خود واقعيت نيست و عكاس يا گزينشگر عكس (در رسانه)، در مراحل مختلف  انتشار عكس، با گزينشي كه خودآگاه يا ناخودآگاه اتفاق مي‌افتد، در چگونگي ارائه معنا تاثير خواهد داشت. زماني كه صحبت از رمزگشايي و ساز و كار توليد معنا در عكس به ميان مي‌آيد، موضوع ابعاد پيچيده‌تري به خود مي‌گيرد؛ چراكه «عكاسي، رسانه‌اي رمزگذاري شده است و به شكل همان‌گويانه واقعيتي را كه به آن ارجاع مي‌يابد، بازتوليد نمي‌كند» (سونسون، 1391: 50). در همين نقطه است كه اهميت نشانه‌شناسي عكس نمايان مي‌شود. عكس علاوه بر خصلت ارجاع‌دهنده و بازنمايي، از قابليت بيان‌گرايانه نيز برخوردار است. از آنجا كه هرچيزي، غير از آنچه هست عمل كند، مي‌تواند نشانه باشد، پس مي‌توان عكس را هم به مثابه متني نشانه‌اي دانست كه دلالت‌هاي متعددي را در معرض تفسير و تأويل و فهم مخاطب قرار مي‌دهد. از ‌اين ‌رو، هدف اين مقاله، ارائه روشي براي نشانه‌شناسي عكس‌هاي خبري است.