بررسي جايگاه انصاف در دادسراي طرفين اختلاف و ميانجيگري منفعتي

ميانجي‌گري يكي از روش‌هاي حل اختلاف است كه در آن يك شخص ثالث به نام ميانجي به طرفين اختلاف در رسيدن به توافق كمك مي‌كند. ميانجي‌گري ممكن است به توافق طرفين نينجامد و بي‌نتيجه بماند، در صورت موفقيت در دستيابي به توافق نيز مفاد آن معمولاً از سوي خود طرفين تعيين شده‌ است. روش تحقيق حاضر از لحاظ هدف تحقيقات كاربردي و از لحاظ روش گردآوري داده ها از نوع تحقيقات توصيفي (همبستگي) است. سوال اصلي اين تحقيق انصاف در دادسراي طرفين و ميانجيگري منفعتي چه جايگاهي دارد. طرفين اختلاف ممكن است كشورها، سازمان‌ها، گروه‌ها، افراد يا هر شخص ديگري باشند كه ميانجيگري منفعتي را براي آنان در پي خواهد داشت. آنان مي‌بايست ميانجي را شخصي بي‌طرف بدانند. از نتايج به دست آمده از اين تحقيق كليه حقوقدانان وكارشناسان حقوقي وقضايي شهرستان زاهدان و كليه مراكز وسازمانهاي حقوقي و قضايي در جهت ارتقاء عدالت ترميمي مبتني برميانجيگري دادسراها ميتوانند استفاده كنند.