جايگاه الگوهاي نژادي در ضمير ناخودآگاه جمعي

شرايط محيطي و زيستي بشر طي ساليان متمادي سبب ايجاد تغييراتي در رفتار و ادراك انسان ها، همانند تغييرات جسمي شان، در راستاي سازگاري بيشتر آن ها با محيط پيرامونشان گشته است. اين سازگاري هاي رفتاري و ادراكي كه حاصل رسوب تجارب انسان هاي گذشته بوده مانند الگوهاي از پيش تعين شده بر ادراك و رفتار ما تأثيرگذارند، الگوهايي كه از طريق عمل وراثت به نسل هاي آينده منتقل شده و در صورت اشتراك بين همه انسان ها كهن الگو خوانده مي شوند. درواقع ضمير ناخودآگاه جمعي به عنوان بخشي از ذهن، محل ذخيره و انباشته شدن تجارب و خاطرات نسل هاي گذشته بشر مي باشد كه حاوي اين صفات سازگار يافته روح و روان است. آنچه تاكنون در پژوهش هاي روانشناسي به آن پرداخته شده، الگوهاي مشترك ميان همه انسان ها است؛ اما ازآنجاكه ايجاد اين سازگاري ها بسته به شرايط زيستي بشر بوده و اين شرايط براي جوامع مختلف به شدت متفاوت است، لذا آيا نمي توان از الگوهايي كه مختص به جوامع مختلف بشري هستند نيز گفته شود؟ جهت بررسي اين سؤال در پژوهش حاضر از روش قياسي و مطالعات كتابخانه اي بهره گرفته شده است. يافته هاي ما فرضيه پژوهش را مبني بر وجود الگوهاي مختص به جوامع مختلف در كنار الگوهاي جمعي موجود در ضمير ناخودآگاه بشر است را تائيد مي كند؛ يعني الگوهايي در ضمير ناخودآگاه جمعي ذهن افراد هر نژاد وجود دارند كه خاص همان نژاد بوده و عام همه انسان ها نيستند. لذا توصيه مي گردد در بهره گيري از ضمير ناخودآگاه به اين الگوها به عنوان ذخاير تجارب بشر در يك محيط خاص نيز بهره گرفته شود.