ارتقا انگيزه خدمت عمومي در پرتو عوامل سازماني

در بسياري از مطالعات جهت شناخت پيش نيازهاي انگيزه خدمت عمومي، بر زمينه اجتماعي- تاريخي تمركز شده است. اين مطالعه تلاش دارد تا به بررسي نقشي كه عوامل سازماني در شكل گيري و پرورش انگيزه خدمت عمومي ايفا مي كنند، بپردازد. بنابراين هدف از اين تحقيق سنجش تأثير عوامل سازماني بر مؤلفه انگيزه خدمت عمومي مي باشد. بدين منظور در يك پژوهش توصيفي- پيمايشي تعداد 159 نفر از كاركنان شهرداري منطقه 22 تهران مورد مطالعه قرار گرفته اند. براي تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش از آمار توصيفي و استنباطي (آزمون رگرسيون چندگانه) استفاده شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه با كنترل اثر همه مؤلفه ها، تأثير چهار متغير استقلال كار و هويت وظيفه به عنوان مشخصه هاي وظيفه اي و پيچيدگي شغل و تخصص گرايي به عنوان مشخصه هاي دانشي بر سطح انگيزه خدمت عمومي از نظر آماري معني دار است؛ امّا تأثير دو متغير اهميت وظيفه و تنوع وظيفه قابل اهميت نيست

In order to recognize the antecedents of public service motivation (PSM), many studies focus on the Sociohistorical context. This study is seeking to examine the role that organizational factors play in shaping and fostering Public Service Motivation. Thus the purpose of this research is to evaluate the organizational factors’ impact on Public Service Motivation component. So in a Descriptive and Survey research a number of hundred and fifty-nine employees of Tehran 22 area municipality were studied. Descriptive - Inferential Statistics (Multiple Regression Method) were used for analyzing the research’s data. The results indicate that by controlling the effect of all components, the impact of four variables including Work Autonomy and Task Identity as Task Characteristics as well as Job Complexity and Specialization as Knowledge Characteristics on Public Service Motivation’s level is statistically meaningful, but the impact of two variables including Task Significance and Task Variety as Task Characteristics is not significant.