رابطه رهبري اشتراكي با تعهد سازماني

زمينه: سبك رهبري اشتراكي يكي از متغيرهاي مهم سازماني است كه بر تعهد سازماني كاركنان اثر مي‌گذارد. اين پژوهش با هدف تبيين رابطه بين رهبري اشتراكي و تعهد به‌عنوان يك اصل اخلاقي در ميان اعضاي هيئت علمي دانشگاه اروميه انجام شده است. روش: با استفاده از روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي، 183 نفر از اعضاي هيئت علمي دانشگاه با توجه به دانشكده محل خدمت به‌ صورت طبقه‌اي متناسب با حجم به‌طور تصادفي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد رهبري اشتراكي و تعهد سازماني استفاده شد. داده‌هاي پژوهش پس از جمع‌آوري براساس فرضيه‌هاي پژوهش، با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه 1 بين رهبري اشتراكي با تعهد سازماني رابطه مثبت و معني‌داري وجود دارد. 2 - مؤلفه‌هاي رهبري اشتراكي (رهبري تحولي، رهبري تبادلي، رهبري توانمندسازي فردي و گروهي) مي‌توانند به‌طور مثبت و معني‌دار ابعاد تعهد سازماني (تعهد عاطفي، تعهد مستمر و تعهد هنجاري) را پيش‌بيني كنند. نتيجه‌گيري: به‌كارگيري سبك رهبري اشتراكي باعث افزايش تعهد سازماني اعضاي هيئت علمي مي‌شود.