مقايسه اضطراب، افسردگي و كيفيت زندگي كاركنان بخش توانبخشي و اداري جمعيت هلال احمرتهران

هدف پژوهش بررسي مقايسه اي اضطراب، افسردگي و كيفيت زندگي كاركنان بخش توانبخشي و اداري جمعيت هلال احمر تهران بود. روش پژوهش توصيفي از نوع مقايسه اي و جامعه آماري شامل 165 نفر از كاركنان بخش توانبخشي و اداري هلال احمر در سال 1396بود كه 80 نفر ازكاركنان را بخش اداري و 85 نفر از كاركنان را بخش توانبخشي تشكيل مي دادند. با توجه به جمعيت محدود كارمندان، بنابر روش نمونه گيري در دسترس، 163 نفر از كارمندان بخش توانبخشي و اداري كه شرايط ورود به پژوهش را داشتند در اين پژوهش شركت كردند. ابزارهاي اين پژوهش پرسشنامه افسردگي بك، استير و براون(1996)، پرسشنامه اضطراب بك، اپستين، براون و استين(1998) و پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني(1996) بود. پس از حذف 3 پرسشنامه مخدوش، داده هاي 160 نفر تحليل شد. يافته ها نشان دادند كه ميانگين نمرات اضطراب (96.48=F و 0.95=P) و افسردگي (15.77=F و 0.13=p) به طور معناداري در گروه توانبخشي بيشتر از اداري است اما كيفيت زندگي (56.78= F و 0.001=p) دو گروه تفاوت معناداري نداشت. از آنجايي كه اضطراب و افسردگي تاثير بسزايي روي كيفيت زندگي دارند و ميزان افسردگي و اضطراب در گروه توانبخشي بيشتر از اداري بود، مي توان جهت حفظ و ارتقاي سلامت روان اين گروه، مداخلات باليني و آموزشي مرتبطي به منظور پيشگيري اثر افسردگي و اضطراب روي كيفيت زندگي انجام داد.