مروري نظري بر نقش شرم نهادينه در سبب شناسي اختلال افسردگي اتكايي و درون فكني شده

شواهد باليني و تجربي در تاييد نظريه سيدني بلت نشان مي‌دهند كه افسردگي حول محور دو موضوع مسايل بين‌فردي (افسردگي اتكايي) مانند احساس رها شدن و تنهايي و اختلال در تصور خود (افسردگي درون‌فكني‌شده) مانند احساس شكست فردي، عدم كفايت و كمال گرايي مي‌چرخد. از طرف ديگر با توجه به پژوهش‌ هاي پيشين و در راستاي مدل رودن و همكاران اساس افسردگي، آسيب‌پذيري خودشيفتگي قلمداد مي‌شود و جوهر آسيب‌پذيري خودشيفتگي تجربه هيجان شرم است، به گونه‌اي كه بيماران در هر يك از انواع افسردگي اتكايي و درون‌فكني شده با نوع خاصي از مكانيسم‌هاي دفاعي از تجربه هيجان شرم اجتناب مي‌ورزند. بنابراين با وجود علائم مشابه در دو نوع افسردگي به درمان‌هاي مستقل با تأكيدهاي متفاوتي نيازمنديم، به گونه‌اي در بيماران افسرده اتكايي مي‌بايست عامليت و استقلال در روابط بين‌فردي پرورش يابد و در بيماران با افسردگي درون‌فكني شده مي‌بايست شفقت خود مورد تأكيد واقع شود. با وجودي كه بلت و همكاران سال‌هاست به لحاظ نظري اين دو گروه از بيماران افسرده را تفكيك كرده‌اند اما در هيچ مطالعه‌اي به شكل جدي به عوامل زمينه‌ساز مشترك در دو گروه از بيماران و دفاع‌هاي متفاوت هر گروه در جهت اجتناب از عامل زمينه‌ساز و متعاقباً طراحي درمان متناسب با هر گروه از بيماران پرداخته نشده است. بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي عوامل زمينه ساز مشترك دو نوع افسردگي و به دنبال آن تاكيد درماني متناسب با هر يك از انواع افسردگي است.