الگوي ساختاري رابطه بين معنويت سازماني، استرس شغلي، شكايات جسماني و عدم امنيت شغلي در كاركنان حق التدريس آموزش وپرورش

بدون عنوان

اين پژوهش با هدف ساختن الگوي ساختاري رابطه معنويت سازماني با استرس شغلي، شكايات جسماني و عدم امنيت شغلي در كاركنان حق التدريس آموزش وپرورش اجرا شد. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري آن كليه معلمان حق التدريس آموزش و پرورش استان اصفهان در سال تحصيلي 1397بودند كه از ميان آنها 302 نفر به شيوه نمونه گيري طبقه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه معنويت سازماني ميليمن و ديگران (2003)، پرسشنامه عدم امنيت شغلي (گرينهاگ و روزنبلات،2010)، پرسشنامه استرس شغلي (گل‌پرور، 2000)، و پرسشنامه شكايات جسماني(گل‌پرور، 1391)استفاده شد. داده­ها از طريق ضريب همبستگي پيرسون و مدل­سازي معادلات ساختاري (SEM) تحليل شدند. يافته ­ها نشان داد كه معنويت سازماني با هر سه مولفه استرس شغلي (01/0>p) ، شكايات جسماني (01/0>p) و عدم امنيت شغلي (01/0>p) رابطه منفي و معناداري دارد. مدل‌سازي معادلات ساختاري (SEM) نشان دادكه معنويت سازماني هم بطور مستقيم و هم بطور غير مستقيم (ازطريق استرس شغلي ) با شكايات جسماني و عدم امنيت شغلي داراي رابطه معنا دار (01/0>p) است. بعبارت ديگر، استرس شغلي متغير واسطه اي پاره اي در رابطه معنويت سازماني با شكايات جسماني وعدم امنيت شغلي است. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان دادكه معنويت سازماني مي تواند با تقويت كاهش استرس شغلي عاملي براي كاهش شكايات جسماني و عدم امنيت شغلي در معلمان حق التدريس باشد.

فاقد چكيده