تأثير دُزهاي گوناگون eCG بر عملكرد توليدمثلي بزهاي بومي استان كهگيلويه و بويراحمد در فصل‌هاي تابستان و بهار

به منظور بررسي تأثير دزهاي گوناگون eCG بر عملكرد توليدمثلي بزهاي بومي استان كهگيلويه و بويراحمد، از 75 رأس بز (32 ساله و ميانگين وزني 1.9±46) در اواخر فصل تابستان (آزمايش اول) و 75 رأس بز (43 ساله و ميانگين وزني 2.6±45) در اوايل فصل بهار (آزمايش دوم) استفاده شد.  چرخه فحلي بزها با استفاده از اسفنج‌هاي پروژسترون‌دار در يك دوره 18روزه همزمان شد.  در هر آزمايش يك روز قبل از برداشت اسفنج، به گروه‌هاي آزمايشي به ترتيب 300، 400، 500 و 600 واحد بين‌المللي eCG، تزريق و يك گروه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد.  نتايج نشان داد كه در فصل تابستان، گروه‌هاي دريافت‌كننده‌ي 500 و 600 واحد بين‌المللي eCG و گروه شاهد بزغاله‌زايي كم تري نسبت به بقيه‌ي گروه‌ها داشتند.  ميزان فكانديتي در تيمارهاي دريافت‌كننده‌ي 400 و 500 واحد بين‌المللي eCG (به ترتيب 1.2 و 1.13)، نسبت به ساير گروه‌ها بيش تر بود.  نتايج در فصل بهار نشان داد كه دزهاي بيش از 300 واحد بين المللي eCG، سبب شد همه‌ي بزها در مدت 42 ساعت فحل شوند و در گروه‌هاي دريافت‌كننده‌ي دزهاي 500 و 600 واحد بين‌المللي eCG، نسبت به بقيه گروه‌ها، زمان آغاز فحلي به طور معني‌داري زودتر بود.  نتايج نشان داد كه درصد سه قلوزايي با افزايش دز eCG تا سطح 500 واحد، افزايش پيدا كرد و اختلاف ميزان فكانديتي و پروليفيكيسي بين گروه‌هاي مختلف تيماري تمايل به معني‌داري داشت و اين فراسنجه‌ها در گروه دريافت‌كننده‌ي 500 واحد بين‌المللي eCG، نسبت به ساير گروه‌هاي تيماري، بيش تر بود.  نتايج اين مطالعه به طور كلي نشان داد كه در اواخر تابستان و اوايل بهار به ترتيب دزهاي 400 و 500 واحد بين‌المللي eCG، بيش ترين تأثير را در افزايش نرخ آبستني، نرخ دوقلوزايي و ميزان فكانديتي در بزهاي بومي داشت.