بررسي راهكارهاي افزايش بهره‌وري پاركها و فضاهاي سبز شهري؛ نمونه موردي: پارك‌هاي شهري اراك

بوستان هاي شهري با اختصاص سطوح وسيع يا نسبتاً وسيعي از شهرها به لحاظ قابليت هاي كاركردي خود به عنوان امكاناتي براي ارتقاء سطح كيفي شهرها مطرح هستند. بوستان هاي شهري داراي دو جنبه عمده كاركردي هستند؛ اول، تاثير اين بوستانها در ارتقاء شرايط زيست محيطي به عنوان فضاهاي سبز و ريه هاي تنفسي شهرها و دوم، نقش اين كاربري هاي شهري در گذران اوقات فراغت شهروندان با ايجاد زمينه هاي متنوع گذران اوقات فراغت فردي و جمعي. با چنين پيش زمينه اي، در اين پژوهش با هدف ارائه راهكارها و خطوط راهنمائي جهت ارتقاء سطح بهره وري عمومي از پارك هاي شهري با تاكيد بر شهر اراك، ابتدا بر اساس يافته هاي حاصل از مطالعات نظري، بررسي هاي ميداني و نظرسنجي از مردم و كارشناسان به شناخت و تجزيه و تحليل موانع و عوامل بازدارنده يا تقليل دهنده سطح بهره وري عمومي از پارك هاي شهري پرداخته شده است و سپس راهكارهائي جهت حذف يا كاهش اين موانع و افزايش جذابيت و استقبال عمومي از اين فضاهاي عمومي شهري ارائه گرديده است. در اين راستا، ضمن بررسي ويژگي هاي كالبدي و عملكردي كليه پاركهاي شهر اراك، و مطالعه نقاط قوت و ضعف اين پاركها در رابطه با استفاده شهروندان از آنها به ارائه يك سلسله مراتب عملكردي از مجموعه پارك هاي شهر بر اساس شرايط موجود و محدوديت هاي و امكانات هر پارك و با الهام از تجربيات موجود در زمينه برنامه ريزي پارك هاي شهري پرداخته ايم. براي هر سطح از اين سلسله مراتب پيشنهاداتي در زمينه امكات و خدمات مورد نياز ارائه گرديده است و علاوه بر اين در مورد برخي پاركها كه داراي جايگاه يا شرايط ويژه اي در شهر بوده اند پيشنهادات خاصي ارائه گرديده است.