تأثير الگوي توانمندسازي خانواده محور بر سبك تغذيه و فعاليت جسماني بيماران مبتلا به آسم

زمينه و هدف: آسم به عنوان شايع ترين بيماري مزمن، محدوديت هايي در سبك تغذيه و فعاليت جسماني بيماران ايجاد مي كند. يكي از شيوه هاي مطرح براي سازگاري با محدوديت هاي حاصل از بيماري هاي مزمن، توانمندسازي بيمار و حمايت خانواده مي باشد. مطالعه ي حاضر با هدف تعيين تأثير الگوي توانمندسازي خانواده محور بر سبك تغذيه و فعاليت جسماني بيماران مبتلا به آسم انجام شد. مواد و روش ها: دركارآزمايي باليني حاضر، 70 بيمار مبتلا به آسم مراجعه كننده به يكي از بيمارستانهاي شهر زابل در سال 1394 به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. الگوي توانمندسازي خانواده محور طي 5 جلسه 45 دقيقه اي به مدت دو روز در هفته براي گروه مداخله انجام شد. داده ها با استفاده از فرم سنجش سبك تغذيه و پرسشنامه فعاليت فيزيكي بك در چهار مرحله ي قبل از مداخله و يك هفته، يك ماه و سه ماه بعد از مداخله جمع آوري شدند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده شاخص هاي توصيفي و آزمون هاي كاي دو، آناليز واريانس با اندازه هاي مكرر، فريدمن، تي مستقل و آزمون من ويتني يو تحت نرم افزار آماري 16 SPSS انجام شد. يافته ها: ميانگين نمره سبك تغذيه بيماران در گروه مداخله بعد از مداخله (2/43±44/59) نسبت به قبل از مداخله (6/25±26/74) افزايش يافت (0/001 p). اين تفاوت نسبت به گروه كنترل معني دار بود (0/001 p). ميانگين نمره فعاليت جسماني بيماران بعد از مداخله از 3/27 ± 24/06 به 3/06 ± 31/20 افزايش يافت (0/001 p). اين تفاوت بين دو گروه به استثناي فاصله زماني يك ماه بعد از مداخله معني دار بود. (0/05 P) نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه با اجراي الگوي توانمندسازي خانواده محور مي توان سبك تغذيه و فعاليت جسماني بيماران مبتلا به آسم را بهبود بخشيد. لذا بكارگيري اين الگو توسط پرستاران توصيه مي شود.