شماره ركورد :
1166283
عنوان مقاله :
بررسي ديدگاه دانشجويان رشته پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران در رابطه با پيامدهاي استفاده از ابزار ارايه بازخورد فوري در تيم‌هاي يادگيري
پديد آورندگان :
عليزاده ، مريم دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پزشكي - گروه آموزش پزشكي , حسن زاده ، غلامرضا دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پزشكي - گروه آناتومي
از صفحه :
460
تا صفحه :
467
كليدواژه :
يادگيري مبتني بر تيم , ابزار ارايه بازخورد فوري , يادگيري فعال , دانشجويان رشته پزشكي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: استفاده يا عدم استفاده از ابزار ارايه بازخورد فوري (Immediate Feedback Assessment Technique يا IFAT) در روش يادگيري مبتني بر تيم، موضوعي است كه در كشور ما با توجه به هزينه بر بودن آن، محل بحث قرار دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعيين ديدگاه دانشجويان پزشكي كه با هر دو روش يادگيري مبتني بر تيم (با و بدون استفاده از ابزار ارايه بازخورد فوري) آموزش ديده بودند، در مورد پيامدهاي استفاده از اين ابزار جهت ميزان و نحوه مشاركت دانشجويان در تيم هاي يادگيري بود. روش كار: اين مطالعه به صورت مقطعي در سال 1395 انجام شد. جامعه پژوهش را دانشجويان ورودي سال 1393 رشته پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران تشكيل دادند. اين دانشجويان تجربه هر دو روش يادگيري مبتني بر تيم با و بدون استفاده از ابزار ارايه بازخورد فوري را داشتند. نحوه نمونه گيري به صورت در دسترس و بر اساس تمايل دانشجويان به تكميل پرسش نامه محقق ساخته روا (با استفاده از نظر متخصصين) و پايا (بازآزمايي) بود. داده ها در نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: ابزار ارايه بازخورد فوري براي پاسخگويي به سؤالات چند گزينه اي طراحي شده است. طبق الگو هاي از پيش تعيين شده، پاسخ صحيح در زير اسكرچ مشخص شده است و دانشجويان پس از هم فكري با همديگر، بايد براي مشاهده پاسخ صحيح، لايه موجود بر روي يكي از گزينه ها را پاك كنند. از 139 مشاركت كننده، در اكثر سوالات دانشجويان واكنش مثبتي نسبت به پيامدهاي استفاده از ابزار ارائه بازخورد فوري در جلسات يادگيري مبتني بر تيم داشتند. بيشتر شدن طول (زمان) بحث و گفتگو بين اعضاي تيم (5/ 55 درصد)، شركت افرادي كه پيش تر در بحث شركت نمي كردند (8/38 درصد). افزايش دقت در انتخاب پاسخ سؤالات توسط اعضاي تيم(2/84 درصد)، هيجان انگيز شدن بحث تيمي (1/61 درصد)، عميق تر شدن بحث بين اعضاي تيم (2/53 درصد)، جدي گرفتن بحث تيمي توسط اعضاي تيم (4/60 درصد)؛ در حالي كه بيشتر دانشجويان (3/50 درصد) معتقد بودند كه بر استفاده از دانش ساير دروس و ادغام آن در حل سؤالات تيمي تأثير كمي گذاشته است. نظرات دانشجويان در سؤال باز علاوه بر تأييد نتايج كمي، نشان داد كه ممكن است در موارد خاص، دانشجويان براي اطمينان از صحيح بودن پاسخ تيمي، منتظر پاك كردن اسكرچ توسط ساير تيم ها شوند و بعد از اطمينان از مشاهده پاسخ صحيح، فرم خود را استفاده نمايند. نتيجه گيري: از ديدگاه دانشجويان، استفاده از ابزار ارايه بازخورد فوري اثرات مثبتي بر مشاركت در تيم دارد. اگرچه ممكن است توليد اين ابزار كمي هزينه بر باشد، اما به نظر مي رسد كه با توجه به اثربخشي آن در جلسات يادگيري مبتني بر تيم، اين هزينه ها مي تواند توجيه اقتصادي داشته باشد. پيشنهاد مي گردد كه ، براي پيشگيري از ايجاد جو رقابتي، در كنار استفاده از اين ابزار، دانشجويان به طور مؤثري از اهداف و فلسفه استفاده از آن آگاه شوند.
عنوان نشريه :
گامهاي توسعه در آموزش پزشكي
عنوان نشريه :
گامهاي توسعه در آموزش پزشكي
لينک به اين مدرک :
بازگشت