مفهوم كل نگري در پرستاري براساس يك مقاله مروري

مقدمه: در طي پيشرفت حرفه پرستاري، پرستاران با واژه‌هايي از قبيل تماميت و كل‌نگري مواجه بوده‌اند. با توجه به اينكه اين مقولات درون تئوري‌ها و عملكردهايي با رويكردهاي متفاوت معرفي شدند، لذا از زمينه‌اي به زمينه ديگر و از دوره‌اي به دوره ديگر متفاوت بوده‌اند. هدف اين مقاله، آشكارسازي مفهوم كل‌نگري در ديدگاه فلسفي پرستاران و بررسي عوامل تاثيرگذار احتمالي در نهادينه شدن آن مي‌باشد. روش كار: مقاله حاضر يك مطالعه مروري نقلي است كه در سال 93 با جستجوي بانك‌هاي اطلاعاتي از قبيل Pub med -Iranmedex-SID--Ovid-Google Scholar-Elsevier و با استفاده از كلمات كليدي كل‌نگري، پرستاري كل‌نگر، رويكرد كل‌نگر و معادل انگليسي آنها انجام شده است. تعداد 41 مقاله بدست آمده و پس از مطالعه چكيده آنها در نهايت 20 مقاله مورد بررسي قرار گرفت. بحث: مفهوم كل‌نگري اشاره به اين حقيقت دارد كه حداكثر سلامتي و خوب بودن انسان، در زمان هماهنگي و تعادل تمام اجزاي غيرقابل تفكيك وي با يكديگر به وقوع مي‌پيوندد. ارائه مراقبت كل نگر به مددجويان، موجب بازگرداندن خودآگاهي، توان و مسئوليت خودمراقبتي آنان شده و از طرف ديگر نقش بسزايي در ارتقاء جايگاه حرفه‌اي پرستاران و افزايش استقلال و خودباوري حرفه‌اي آنان دارد. نتيجه‌گيري: عملكرد كل‌نگر در پرستاري موجب ارتقاء كيفيت زندگي مددجويان و رضايتمندي آنان مي‌شود. در شرايط چالش برانگيز عصر حاضر، نهادينه كردن ديدگاه كل‌نگر در پرستاران با در نظر گرفتن عوامل موثر و رفع موانع اجرايي آن، توجه جدي مسئولين حيطه‌هاي آموزش و مديريت كشورمان را مي‌طلبد.